Ot tak

Mało jest duetów pokroju Tha Dogg Pound, które pomimo 20 lat działalności na karku, nadal potrafią dostarczać rokrocznie kawał dobrego materiału do sprawdzenia. W oczekiwaniu na tonę nowych projektów z obozu DPG - wliczając w to mixtape Kurupta, następne solo Daza, trzecią część "Dillinger & Young Gotti", projekt "N'Matez" oraz zapowiadane od dwóch lat "Alumni", często powracam do klasycznych nagrań chłopaków z lat 90-tych.

Gdybym miał wymienić jakiegoś rapera, który ma w swoim dorobku najrówniejszą dyskografię a jest przy tym jednym z najbardziej cenionych przeze mnie artystów - mój wybór bez wątpienia padłby na Dub C. Członek legendarnej ekipy Westside Connection znany jest w środowisku w równym stopniu ze swoich umiejętności lirycznych, jak z zamiłowania do c-walku. To także typ Mc, któremu nie zdarza się nagrywanie słabszych numerów a gościnne zwrotki pisze z tą samą intensywnością i zaparciem co materiał na własne albumy.

Nie trzeba być wielkim bystrzakiem, żeby zauważyć, że Hades jest w tej chwili jednym z najbardziej rozchwytywanych raperów jeśli chodzi o featuringi na przeróżnych produkcjach od Chady po Metro. Wśród wielu zwrotek rapera, które zapadały w pamięć jednymi z najbardziej wartych zapamiętania, są te, które przeszły trochę bokiem. Jakiś czas temu nakładem Blunted Astronaut Records ukazał się singiel na którym skład RH-, który warszawski raper tworzy z Rakiem. Na singlu podobnie jak w przypadku produkcji RH- dołączonej do "Nowe Dobro To Zło" panowie połączyli siły z pomorskim producentem Bodziersem. Nie jest to ksywka, którą muzyczne portale odmieniają przez wszystkie przypadki, a szkoda, bo produkcje tego gościa to coś naprawdę wyjątkowego.

W tym roku mija dokładnie 10 lat, od kiedy wystartowała wielka machina pod nazwą "Guerilla Unit", rozruszana przez olbrzymi sukces mainstreamowego debiutu 50 Centa. G-Unit to nie tylko modne ciuchy i udany debiut fonograficzny pod nazwą "Beg For Mercy", ale i brand, który wylansował takich raperów jak Young Buck, który przeżywa obecnie ciężkie chwile osadzony w więzieniu stanowym w Mississippi za nielegalne posiadanie broni.

Rok 2013 będzie chyba dla chłopaków z Tha Dogg Pound tak intensywny, jak dwa poprzednie razem wzięte. W przygotowaniu jest masę projektów i jeśli chociaż połowa z nich doczeka się realizacji, to fani duetu z Long Beach powinni być bardziej niż usatysfakcjonowani. Oczekując na zapowiedzianą niedawno trzecią część albumu Dillinger & Young Gotti, która ma się ukazać w przeciągu najbliższych dwunastu miesięcy, proponuję odświeżyć sobie poprzednie woluminy spod znaku DPG.

AZ i Nas. Nas i AZ. Zawsze zestawiani, porównywani i wiązani ze sobą. Wśród fanów nowojorskich brzmień zawsze można było usłyszeć rozważania "co by było gdyby" ta dwójka nagrała kiedyś wspólny album. To Nas jest dla wielu królem Wielkiego Jabłka, stawianym na panteonie rapowych legend... ale to wiecznie niedoceniany i stojący w cieniu AZ upodobał sobie spychanie go w cień we wspólnych kooperacjach. Poczynając od debiutu na kultowym ze wszech miar "Life's a bitch" i wersów "Visualize the realness of life and actuality, fuck who's the baddest, a person status depends on salary, and my mentality is money orientated, I'm destined to live the dream with all my peeps who never made it".

Fuse to miejsce, gdzie muzyczna redakcja zajmuje się najróżniejszymi rzeczami - od collabos Lady Gagi po hip-hop, nie tylko w wersji najnowocześniejszej, ale również w ujęciu historycznym. Dziś przez przypadek trafiłem na 15-minutowy wywiad z Lordem Finesse dotyczący cratediggingu oraz jego najbardziej klasycznych produkcji. Jak się okazało seria nie jest nowa, a w jej ramach znajdziemy również wywiady z Diamondem D, DJ'em Jazzy Jay, DJ'em Toompem, Cut Chemistem, DJ'em Muggsem, Da Beatminerz, Pete Rockiem, Peanut Butter Wolfem, Just Blazem i Jermainem Dupri. Każdy wywiad trwa około 15 minut co łącznie daje nam około czterech godzin materiału z ciekawostkami i smaczkami prosto z rąk najlepszych producentów i crate-diggerów.