Profile

Jest to krótki biogram Ś.P. LoveBug Starskiego napisany z potrzeby czasu. W artykule może znaleźć się wiele nieścisłości, lub skrótów myślowych. Wynika to z faktu, że nie sposób jasno i rzeczowo, w jednym miejscu opisać tak złożonej historii. Dlatego polecam zapoznać się z odnośnikami (linkami do moich artykułów i wywiadów), jako uzupełnienie. Podczas pracy nad nim, konfrontowałem własne informacje z osobami, które od wczesnych lat 70-tych, czynnie brały udział w budowaniu hip-hopu. Są w nim między innymi pierwsi bboys z ekipy Zulu Kingz.

Toronto to miasto, które na rapowej mapie zaistniało względnie niedawno, ale gdy się pojawiło, jego gwiazdy wjechały z buta w światowy mainstream. Drake i The Weekend założyli prężnie działające wytwórnie, które wyrobiły swoją markę i zaczęły kontraktować młode talenty, jak PARTYNEXTDOOR czy Belly. Skupię się dziś na podopiecznych tego drugiego, mianowicie na członkach wytwórni XO, duecie 88GLAM. Jego członkami są Derek Wise oraz 88 Camino, wcześniej znany jako Drew Howard, którzy po podpisaniu kontraktu wydali jeden z ciekawszych debiutów na scenie z Toronto. Tripowy klimat ich kawałków, powiązany ze świetnymi hookami oraz trapowymi bitami, m.in. od Murda Beatz'a, sprawia, że od muzyki chłopaków ciężko się oderwać.

"Ważne jest, by pokazać młodym, że sukces można osiągnąć bez uciekania się do negatywności" - mówi Aha Gazelle, pochodzący z Nowego Orleanu raper, producent oraz multi-intrumentalista. Wśród największych inspiracji wskazuje Mastera P, Lil Wayne'a, Kevina Gatesa, Boosie Badazza czy Franka Oceana, a poza chwytaniem za mikrofon ma za sobą długą przeprawę z muzyką - już w wieku 13 lat grał na perkusji w kościele swojego ojca, następnie opanował także puzon czy pianino a po drodze ukończył studia zarządzania biznesem i zyskał tytuł magistra. Obecnie jako 24-letni MC wypływa na głębsze wody łącząc energetyczne southowe brzmienie nowej szkoły z głębszym przekazem. Dziś do słuchaczy trafia jego najnowszy materiał "Trilliam 3"...

"Koncert w Płocku był ostatnim z Pozgem w roli hypemana. Graliśmy razem od ponad dekady, pokonaliśmy tysiące kilometrów, nagraliśmy podwójny album, zapisaliśmy się w historii polskiego freestyle'u i zamietliśmy niejeden klub i festiwal. Karol postanowił w pełni skupić się na życiu rodzinnym i zawodowym. Akceptuję i szanuję ten wybór..." – napisał parę dni temu na swoim fanpage'u Te-Tris, żegnając się rapowo ze swoim wieloletnim scenicznym kompanem Pogzem, mistrzem WBW 2005, autorem dwóch podziemnych mixtepe'ów i jednego legalnego albumu nagrangeo wspólnie z Tetem.

Wiecie o co chodzi?

Powinniscie. A jeśli nie, poświęćcie tych parę minut na poniższą lekturę...

Niedawno pierwszy globtrotter Rzeczpospolitej Rapowej, Quebonafide, zaskoczył nas znowu. Na swój oficjalny facebookowy fanpage wrzucił fioletowo-czerwone zdjęcie z jakimś tajemniczym gościem. Ja od razu rozpoznałem przyjemniaczka, ale większość fanów Kuby pewnie nie miała pojęcia, kto to jest. Jedynie włoska flaga w opisie mogła pozwolić drogą dedukcji wywnioskować , że chodzi o rapera z kraju zakończonego obcasem. I tak właśnie jest. Chodzi o niejakiego Sfera Ebbasta, obecnie jednego z najpopularniejszych raperów na Pólwyspie Apenińskim.

Wiadomość o takim collabo przyprawiła mnie o przysłowiowe skowronki radości i prawie zacząłem chodzić po ścianach. Wiem natomiast, że wielu osobom Włochy kojarzą się ze słabymi, ckliwymi balladami o miłości i pizzą w kształcie patetycznego serduszka. Poza tym język jest miękki, mocno melodyjny, więc gdzie oni do rapu?  No i oczywiście istnieje też bariera językowa. Jednak tamtejsza scena ma się bardzo dobrze i może pochwalić się wieloma Asami. Jedym z nich jest  Sfera Ebbasta, którego sylwetkę i kilka moim skromnym zdaniem najlepszych kawałków przedstawię poniżej.

„Jest tak złym raperem, że słuchanie jego kawałków sprawia niemal fizyczny ból” – to jedna z bardziej łagodnych inwektyw, jakimi regularnie obrzucany jest w internecie. Nietrudno natknąć się tam na rankingi najgorszych raperów świata, w których zajmuje czołowe miejsca, ściśnięty wówczas gdzieś pomiędzy Vanilla Ice'a, Birdmana a Soulja Boya. Co bardziej złośliwi żartują nawet, że to właśnie jego miał na myśli Kohelet, pisząc słynne: „marność nad marnościami i wszystko marność”.

Ale ten natłok nieprzychylnych opinii nie przeszkodził mu bynajmniej w okupowaniu czołowych miejsc list Billboardu, dorobieniu się nieosiągalnego dla wielu innych zastępu oddanych fanów, wreszcie – zdobyciu pozycji jednej z najbardziej wpływowych person hip-hopu z południa Stanów Zjednoczonych. I to pomimo faktu, że lwią część swojej muzycznej kariery spędził za więziennymi murami. Panie i panowie – Gucci Mane.

Witamy po krótkiej przerwie..."Trochę z popu, electro, dubstepu plus garść niemądrych rymów" - tak lapidarnie swoją muzykę określa nasz dzisiejszy Czarodziej z Antypodów - jeden z barwniejszych i jednocześnie najpopularniejszych raperów reprezentujących Antypody. Oto Matthew Colwell, a.k.a. 360.