Klasyka

Wielu słuchaczy narzeka na to, że rap coraz mocniej miesza się z innymi gatunkami, a powiązanie 4 elementów rozmywa. Jednak wciąż dzieje się wiele rzeczy, które można określić mianem "Hip-Hop 100%. Postaramy się wyeksponować je w tym artykule, patrząc zarówno na USA jak Polskę. Kolejność alfabetyczna.

Traktujcie to jako małe uzupełnienie do trwających jeszcze do czwartku głosowań w Popkillerach 2024 i uchwycenie wydarzeń, które potrafią wymykać się sztywnym kategoriom. Wiele akcji spod szyldu "Hip-Hop 100%" dzieje się na uboczu poza dużą uwagą, więc jeśli coś znaczącego pominęliśmy to dawajcie znać w komentarzach!

Ekipa JWP świętuje dziś swoje 26 urodziny - jak co roku specjalnym koncertem wraz z gośćmi. Wydarzenie odbędzie się w klubie Palladium, a zaraz po nim celebracja ma trwać dalej na afterze w klubie Chmielna 8.

Wszystkie encyklopedie świata zaliczają grupę The Pharcyde do nurtu alternatywnego rapu i nie jest to bynajmniej kwestia przypadku. Pierwsze płyty zespołu, utrzymane w soulowo-jazzowym klimacie, były niczym powiew świeżej bryzy nad Zachodnim Wybrzeżem.  W okresie całkowitej dominacji g-funku i gangsta rapu, członkowie The Pharcyde podążyli w zupełnie innym kierunku, tworząc rzeczywistą alternatywę na kalifornijskiej scenie. Swoim swobodnym podejściem do hip-hopu, porywającą narracją i niebanalnym poczuciem humoru zaskarbili sobie sympatię słuchaczy i krytyków muzycznych. Nowatorstwo zespołu objawiało się nie tylko w niewymuszonym sposobie pisania tekstów i różnokierunkowej warstwie producenckiej. Dużą rolę w procesie lansowania grupy spełniły również oryginalne teledyski, z których największą sławę zyskał obraz do numeru "Drop" z 1995 roku.

DJ 600V jest osobą, która nie wychyla się przed szereg i stoi raczej w cieniu, dając muzyce mówić za siebie. Jednak jego zasługi są dostrzegane i doceniane - także poza naszym środowiskiem.

Są płyty, które wyprzedzają swój czas - ale są i takie, które odnoszą sukces a po latach trochę wstyd do nich wracać. Próba Czasu to kategoria patrząca jak zestarzały się płyty wydane równo 10 lat temu. Które miały największy wpływ na rozwój sceny, kariery danych raperów, które na dobre wbiły się do głów i serc słuchaczy - oraz które z dzisiejszej perspektywy brzmią najlepiej i nadal chce się ich słuchać. Wybierzmy więc Album Roku 2013, ale patrząc na chłodno po 10 latach!

Ta kategoria to nasz autorski pomysł, mający docenić długowieczność muzyki oraz jej znaczenie w dłuższym okresie - niech będzie to zarówno podróż do wspomnień jak i okazja do docenienia płyt, których wartość potwierdził czas.

"15 lutego 1999, miałem 19 lat i rap zginął z Big L'em/Te słowa nie opiszą tu życia sztuki bro - gdzie by był flow, gdyby nie "Put It On"?" - nawijał O.S.T.R. w "Oddałbym". Dziś w wielu dyskusjach o najlepszych nieżyjących raperach zapomina się o Lamoncie Colemanie, a przecież jego muzyka do dziś robi ogromne wrażenie natomiast w momencie premiery wyprzedzała swój czas. Pionier punchline'ów i technicznego nawijania, liryczny karabin łączący potężne humorystyczne linijki z obrazowym brudem i mrokiem. Dokładny profil rapera określanego mianem Harlem's Finest przybliżaliśmy Wam kilka lat temu, odeślemy więc do tego artykułu a sami wrzucimy na rotację "Lifestylez ov da poor & dangerous", kultowy debiut i jedyny krążek wydany za życia L'a.