Zawsze wydawało mi się, że jestem całkiem normalnym gościem. W trakcie i po pierwszym odsłuchu "Marshall Mathers LP 2" zacząłem jednak analizować swój tok myślenia i wychodzi na to, że nie do końca. Gdyby każdy słuchacz rapu zadawał sobie takie pytanie - czy przypadkiem nie krzywdzę swojego ulubionego artysty ściągając jego album? I to przed premierą! Co z tego, że wiem, że płyta stanie u mnie na półce w przeciągu kilkunastu dni, fakt jest faktem. Co mam poradzić? Pojawił się "Berzerk", leciał pół dnia w kółko, pojawiło się "Rap God", porwało kilka godzin z rzędu rozkminiania tego "level: insane", kiedy pojawił się numer z Kendrickiem wewnętrzna walka była skazana na porażkę. Minęło kilka godzin i słuchałem "MMLP2". Oczywiście z poczuciem winy, ale zarazem bez żalu. Tłumacząc samemu sobie, że skoro w żenującym soundsystemie mojego nie mniej żenującego samochodu oryginalne kasety "MMLP" i "SSLP" przeleciały tysiąc razy, to jestem chociaż trochę usprawiedliwiony. Ale mimo wszystko było mi głupio jak usłyszałem TO. Czy to normalne?

To nie chęć oszustwa i kradzieży, to niemożliwy do pohamowania głód rapu, który towarzyszy ci każdego dnia. Znacie to? Czym innym jest byciem fanem rapu, czym innym bycie freakiem. Poczucie winy, kiedy myślisz o muzycznych regionach, które masz obowiązek (tak, obowiązek!) sprawdzić, ale nie ma kiedy. Nieustanne wrażenie, że muzyki jest tak dużo, a czasu tak mało. Dobieranie albumu w tło dla golenia albo zmywania przez więcej czasu niż trwa sama czynność. Witam was w moim świecie. Nie jest zdrowy, wychowałem się na Eminemie, więc nie może być, prawda?

Po zakończeniu akcji pod szyldem "Równonoc" Donatan wziął się za projekt z Cleo, jednak pierwszy singiel osadzony jest w podobnej słowiańskiej tematyce. Dlaczego? O to co o utworze i klipie “My Słowianie” mówi Donatan: “Wszystko co chce powiedzieć o tym kawałku przekazane jest w pierwszych 15 sekundach. Choć z Cleo robimy płytę w innym klimacie postanowiłem połączyć Jej mocny wokal z tym co kocham najbardziej, czyli naszym folkowym brzmieniem. Numer nagraliśmy dla żartu, na rozgrzewkę w studio, a on okazał się być zbyt dobry żeby leżeć w szufladzie. Nie jest to nawiązanie do ‚Równonocy’ ani kontynuacja czy inspiracja. To parodia kawałka "Nie lubimy robić" oczywiście jest tu tez głębia... ale czymże jest głębia w obliczu przaśnych słowianek.”

Trasy takich ekip po Polsce to coś, czego kilka lat temu raczej nie można było uświadczyć. Apollo Brown, Guilty Simpson i Torae przejechali się po Polsce zostawiając chyba same dobre wrażenia. Na jednym z koncertów, w Katowicach, bardzo fajną relację przygotowała zaprzyjaźniona ekipa Brudnego Południa. W jej trakcie zobaczycie krótkie rozmowy m.in. z Dono ze składu Tewu, Heavy Mentalami, a także gwiazdami wieczoru - Torae i Guilty. Sprawdzajcie, zajebista robota!

Eminem to gość, który mimo że za mikrofonem czuje się jak młody bóg to ma już 40 lat... więc i na biznes muzyczny patrzy w inny sposób niż 20-latki. Nie dziwi dlatego jego oburzenie z faktu, że słuchacze w najlepsze ściągają płyty, nie myśląc o tym, by je kupić. Wystosował z tego powodu specjalne oświadczenie, które odsłuchać możecie poniżej.

Razem ze smakowitym kąskiem dla fanów boombapów i ekipy Boot Camp Clik. Co powiecie na snippet numeru z Buckshotem, pięknie nawiązującego do klasycznego "I Got Cha Opin" spod szyldu Black Moon?

We wrześniu 2011 roku Dee-1 pojawił się na Popkillerze w cyklu "Świeża Krew", gdzie pisałem o nim jako o "Człowieku z misją". Wygląda na to, że lata ciężkiej harówy w podziemiu i zdobycie sporego grona lojalnych słuchaczy nie poszły na marne. W ostatni wtorek MC rodem z Nowego Orleanu oficjalnie zasilił szeregi słynnej wytwórni RCA Records!

Z tej okazji sprawdzajcie ostatni klip Dee-1'a "Walking Revolution", w którym artysta wyrusza na miasto z zamiarem nakarmienia bezdomnych mieszkańców i pokazuje, jak powinno wcielać się w życie zaangażowane hasła z tekstów. Jednocześnie jak sam mówi, nie próbuje zmienić całego świata, a po prostu dokłada swoję cegiełkę.

Z okazji jutrzejszej premiery albumu "Takie Rzeczy" złapaliśmy KęKę w Warszawie, by porozmawiać o albumie i tym, co wokół niego się działo. Uwzględniając wywiady przy okazji Młodych Wilków i po podpisaniu kontraktu na początku roku była to nasza trzecia rozmowa, ale i w pewnym sensie "ekskluzywna i wyjątkowa" - bowiem stuprocentowo na trzeźwo, z przerwą jedynie na wodę... Sprawdźcie 20-minutową rozmowę w stołecznej Klubokawiarni Towarzyska.

Powiedzieć o Nicolay'u, że jest beatmakerem to dużo za mało. "Producent" pasuje bardziej, a najbardziej chyba po prostu "muzyk". To pochodzący z Holandii, piekielnie zdolny gość, który po ukończeniu pełnej muzycznej edukacji zaczął poszukiwać w swoich inspiracjach dróg dla wyrażania emocji. Ostatnio wywędrował do jazzu, ale wszystko na dobre zaczęło się od soulu, R&B i hip hopu. Jego wspólny numer z jednym z moich ulubieńców - Supastition, wygrał konkurs Okayplayera i znalazł się na oficjalnej składance "True Notes Vol. 1". To właśnie przez znakomite "The Williams" trafiłem na jego twórczość zanim jeszcze ukazało się pierwsze Foreign Exchange i zanim usłyszał o nim cały Świat za sprawą zasłużonej nominacji do Grammy.

W 2006 roku ukazał się jego album producencki zatytułowany "Here". Płyta, która nie odbiła się szerokim echem, ale dotarła do wielu smakoszy takiej muzyki na całym Świecie. Do dziś wydaje mi się kwintesencją stylu Holendra i najlepszym z dokonań w jego karierze.