Kiedy zaczynałem swoją przygodę z PopKillerem artystą, który można powiedzieć pozwolił mi złapać tu angaż był King Gordy. Jednak to nie koniec moich rekomendacji. Czas na przedstawienie kolejnego midwestowego artysty, który jak najbardziej zasługuje na uwagę.

Inspiruje go Tech N9ne, Krizz Kaliko, Eminem, Liquid Assasin a nawet... Evanescence! Czy może wyjść z tego coś dobrego? Odpowiedź jest tylko jedna - nie ulega to żadnym wątpliwościom.

"Popkiller vs. Roach" to luźna konfrontacja, którą miałem możliwość przeprowadzić z gdyńskim MC przy okazji mojego weekendowego pobytu w Trójmieście. Niestety, z przyczyn czasowych i technicznych w naszej półgodzinnej wymianie poglądów nie zdołaliśmy do końca wyczerpać tematu, dlatego czeka nas obu swoista "dogrywka" ale to już w innym miejscu i czasie...

Przyznam się bez bicia, że w ostatnich miesiącach mocno zaniedbuję naszą rodzimą scenę rapową. Nie nadążam za "trendami" i z nowych artystów znam tylko nielicznych, których słucham bardzo rzadko. Tak, więc kiedy przyszła do mnie fizyczna kopia najnowszego krążka duetu Jopel i Komar - "To o Tobie" sądziłem, że będzie to niezwykle ciężka przeprawa.

Czy ten krążek faktycznie utwierdził mnie w tych obawach?

Nareszcie. Po wielu miesiącach oczekiwań i emocjach nie mniejszych niż te związane z nieustannie odkładaną premierą "Detoxu" Doktora Dre, możemy wreszcie przekonać jak to jest z obecną formą Siwego i Lewego. Jak pokrótce opisać "Serce Bije W Klatce Schodowej EP"? Cóż - z ręką na sercu -  album ten wywraca obecne podziemie do góry nogami, tak samo jak kilka lat temu zrobił to Smarki Smark ze swoim "Najebawszy EP". Potrzebujecie dalszych rekomendacji?

Nowy mixtape Wiza miał być według TYCH obietnic powrotem do jazdy rozpoczętej na świetnym "Kush & Orange Juice". Młody milioner z Pittsburgha sam zdał sobie sprawę, że droga obrana na "Rolling Papers" może nie okazać się tą, która pozwoli mu pozostać na szczycie przez wiele lat. Postanowił wrócić, jednocześnie idąc do przodu, bo "Taylor Allderdice" nie tylko wraca do starych patentów i rozwiązań (jak hook w "Mary X3", który jest zaśpiewany na starą melodię), ale też tworzy nowe i znowu prezentuje się jakby był typem, który płytami serwuje sesje relaksacyjne.

Można go nie lubić, bo trzeba przyznać jest wyjątkowo wyrazisty. Można denerwować się na małą różnorodność w jego tekstach koncentrujących się na tematach ""życia na szczycie" i palenia szczytów w ilościach przeczących zdrowemu rozsądkowi. Denerwowało, że gość dysponujący taaaakim flow potrafi z premedytacją spłycić swój rapowy udział w numerze do bardzo prostego rapowania po dwa słowa na koniec każdego taktu... Może faktycznie niełatwo go polubić, ale jeśli wracać po wpadce, to tylko tak jak z "Taylor Allderdice".

Niektórzy mają wątpliwą przyjemność wygrywania wszelkich rankingów na najbardziej niedocenionych. Przykłady takich artystów można by mnożyć, ale zdecydowanie jednymi z pierwszych, którzy przychodzą nam na myśl, w związku z powyższym, od zawsze byli Jaś i Kasina z Afrontu. Taka kolej rzeczy nie przypasowała zarówno fanom zespołu jak i samemu Wydze, który postanowił tym razem wziąć sprawy w swoje ręce i zabrać się za legalny debiut. I słusznie. Dzięki udanej akcji promocyjnej ksywa "Wyga" utkwiła słuchaczom w głowach, a na sam album czekało ciepłe przyjęcie ze strony fanów. Ale czy zasłużenie? Sprawdźmy jak Jan Gajdowicz poradził sobie z ciężarem solowego materiału.