Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

Dlaczego: Mój ulubiony numer na debiutanckim krążku A$AP Rocky'ego również doczekał się swojego teledysku, do tego wzbogaconego wyjątkowo miłym dla oka cameo. Sprawdźcie jak Rocky z Rihanną spędzają czas w świecie mody.

W trzydziestym odcinku szóstego sezonu Rap One Shot prezentujemy video do utworu "Meloman" oraz "Byłeś Wilkiem" z albumu "Psychoterapy" Porka Poresa Porkinsona ze składu Trzeci Wymiar. Za produkcję obu utworów odpowiedzialny jest reprezentant UrbanRec - Donatan. Nagranie jest trzecim po "S.O.S." i "Śmiertelnie poważny" singlem zwiastującym pierwszy solowy album rapera z Wałbrzycha.

Jeżeli czytaliście moją recenzję drugiej płyty Pokahontaz, to zapewne pamiętacie, że pozycja ta wzbudziła we mnie raczej mieszane uczucia. Podobnie jest z solowym utworem Smoka, pt. "Stroboskopy". Jeżeli chodzi zaś o sam teledysk, to tutaj już nie mam żadnego "ale". Pomysł jest prosty, skuteczny i znakomicie zrealizowany. Ujęcia mają swój urok, a gra świateł i kolorów, oraz montaż robią spore wrażenie. Warto sprawdzić, odbiór kawałka może na tym tylko zyskać.

Autorzy "Detroit Revolution(s)", jednego z najciekawszych niezależnych wydawnictw zeszłego roku - pochodzący z Detroit Clear Soul Forces wracają z nowym albumem. Przypominająca dokonania The Pharcyde czy Souls of Mischief, złożona z 3 MC's o ksywach E-Fav, L.A.Z. i Noveliss, oraz producenta/MC Ilajide ekipa rodem z Motor City nawiązuje brzmieniem do najlepszych aspektów złotej ery, składając zarazem hołd bogatemu dziedzictwu Detroit.

Odsłuch całego, składającego się z 15 nowych numerów "Gold PP7's" w rozwinięciu.

Końcówka lat 90. przyniosła duże zmiany w hip-hopie i wygenerowała dziesiątki nowych gwiazd rapu, które zaczęły pchać go w zupełnie inną stronę. Na szczycie robiło się coraz mniej miejsca. Naughty By Nature potrafili odnaleźć się w tych warunkach, a ich fanbase pokazał, że wie co znaczy przywiązanie.

W czasach, kiedy zarządzane przez Vin Rocka Naughty Gear (marka ubraniowa z charakterystycznym baseballowym logo grupy) generowało olbrzymie przychodzy, o względy Kay Gee zaczęli starać się wielcy artyści, nie tylko ze Świata hip-hopu, a Treach pojawił się w The Sopranos, ukazał się czwarty album grupy. Ostatni, który pokrył się złotem i przyniósł wielki hit. Zarazem ostatni, który faktycznie trzymał poziom jakiego od grupy oczekiwali fani na całym Świecie.

Na widok i głos tej ksywy, czy to gdziekolwiek w sieci, czy na gościnnych zwrotkach u innych raperów, czy w momencie zapoznawania się (a najczęściej jego braku) z kolejnymi wydawnictwami, przeciętny słuchacz w Polsce łapie się za głowę i myśli: Jezu, ale wack ten Buczer, zero progresu, w ogóle co on nawija, ksero Stanów i tym podobne epitety. A torunianin, reprezentant PTP i od niedawna Step Records konsekwentnie brnie do przodu, wbrew utartym schematom i słowom krytyków zza komputerowych klawiatur i wypuszcza świeże, mainstream'owe gówno, które nie schodzi z rotacji z mojej osobistej playlisty i sprawia, że bujam karkiem od intra do ostatniego, tytułowego numeru. I chcę tego więcej.