Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

"Alkopoligamia: Zapiski Typa" to album, który w 2005 roku był takim solowym wejściem, że znać go po prostu trzeba, a nie znać nie wypada. "Zamach Na Przeciętność" był kolejnym zaskoczeniem, czymś nowym, albumem ukazującym, że możliwości Mesa sięgają daleko poza hip-hopowe standardy. Nie znaczy, że je pominął... Raczej potwierdził w ich ramach przynależność do ścisłej czołówki polskiej sceny.

Fani zapamiętują takie wersy jak otwierające "2010" "Jakże niby kurwa miałbym was zawieść?". No właśnie czy mógł? Pewnie. Na szczęście tego nie zrobił. Dostarczył nam kolejny album w swojej dyskografii, do którego wracać będziemy z masą superlatyw na ustach.

Po dwóch bardzo dobrze przyjętych solówkach nadszedł czas na wspólny projekt i w lutym Człowień z Shotem zadebiutowali legalnie "Do Zobaczenia Później".

Jak prezentuje się krążek dolnośląskiego duetu i czy warto po niego sięgnąć?

Polskie podziemne klasyki to duma, chwała i żywy dowód na to, że hip-hop ma się dobrze. Jednym z albumów zasługujących na takie miano z pewnością był "Zapracowany Obibok", którym Cira zmienił spojrzenie na możliwości składania słów po polsku. W telewizjach się tego nie usłyszało, a mimo to materiał poszedł na osiedla daleko, daleko od Białegostoku. Rok 2005 wielu będzie kojarzył się właśnie z jego płytą.

Zmierzenie się z kontynuacją "Obiboka" to naprawdę duże wyzwanie, ale Cira to raper pełną gębą - nie chce zadowalać się półśrodkami. On lubi udowadniać, że potrafi, a potrafi wciąż bardzo dużo.

Afront to jeden z najbardziej niedocenionych zespołów na naszej scenie, czego zresztą Jasiek i Kasina są zupełnie świadomi. Wszystko zaczęło się od materiału, który miał wydać Blend, a który ostatecznie gdzieś przepadł, zniknął i nie ukazał się nigdzie, by po czasie wypłynąć jako internetowy nielegal w 2007 roku. Damn... Gdyby to wyszło w 2002, kiedy powstało...

Materiał będący wynikiem zwycięstwa chłopaków na wrocławskim przeglądzie talentów, który przyniósł im niefortunny kontrakt i parę cennych koneksji. Dzięki nim produkcją albumu oprócz starego zioma - O.S.T.R.'a oraz Janka, zajęli się panowie z WhiteHouse. Efekt do dziś robi niesamowite wrażenie.

Popularność Wiz Khalify, która ogarnęła Stany Zjednoczone dotarła również do Polski, niestety często przybierając karykaturalny kształt - Wiz jest coraz mniej fajny im bardziej jest znany i im więcej zarabia. Doskonale pamiętam swoje zaskoczenie, kiedy jedna z ksyw, które próbowałem odrzucić ze swojej świadomości (po "Say Yeah"), dostarczyła mi tyle muzycznej świeżości i zaskoczenia ile nie udało się nikomu od dawna. "Kush & OJ" leciało u mnie przez bite dwa miesiące prawie non stop, a ludzie, którzy wpadali do mnie i brali ze sobą muzykę, stopniowo stawali się fanami rapera z Pittsburgha.

Single z "Rolling Papers" nie były utrzymane w idealnej dla Wiza chilloutowej stylistyce mixtape'u, ale robiły bardzo pozytywne wrażenie, wkręcały się w głowę, odnosiły większe i mniejsze sukcesy... Robiły nadzieje na coś naprawdę dużego. "Everything I do, I do it big...". Majorsowy debiut był idealną okazją, żeby wszystkim niedowiarkom pokazać, że mają do czynienia z prawdziwym graczem.

Pharoahe Monch szefem jest i basta. Niepodrabialny styl, charakterystyczny wokal połączony z wyrazistą modulacją głosu, równe i nigdy nie zawodzące flow. A przede wszystkim potężne umiejętności liryczne - słyszałem nawet opinie, że nikt, kto nie używa amerykańskiego angielskiego jako pierwszego języka nie będzie w stanie docenić w pełni kunsztu Faraona.

Dlaczego więc tak rzadko słyszymy o nim w zestawieniach najlepszych raperów? Może dlatego, że wiecznie niepoprawny, zbuntowany i kroczący własnymi drogami Monch niezbyt pasuje do medialnej machiny, a osiągnąć komercyjny sukces udało mu się tak naprawdę tylko przy okazji "Simon Says". Uznanie fanów i krytyków ma jednak dozgonne o czym świadczy choćby częstotliwość pojawiania się "Desire" w publikowanych u nas rankingach płyt dekady. W marcu pojawił się trzeci solowy krążek rapera zatytułowany "W.A.R. (We Are Renegades)", któremu udało się nawet wskoczyć na 54 miejsce notowania Billboardu z 10 tysiącami sprzedanymi w pierwszym tygodniu, co Pharoahe nazwał "super astronomicznym" osiągnięciem. Jak prezentuje się najnowsze dzieło połowy Organized Konfusion?

W naszym kraju nawijanie pod żywe instrumenty jest w dalszym ciągu dość mało popularne. Tym bardziej cieszy fakt, że materiały takie jak ten kolektywu The Pryzmats trafiają do ogólnopolskiego obiegu i próbują chociaż częściowo odwrócić niekorzystną tendencję.

"Balon" to przykład na to, że dobry rap można robić w innej konwencji niż miażdżąca większość kolegów po fachu.