Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

Instrumentalny hip-hop w Polsce wciąż jest wyjątkowo niedocenianym gatunkiem. O ile za naszymi granicami szaleją DJ Cam, DJ Shadow, RJD2 czy Blockhead, o tyle u nas pochwalić się możemy głównie Noonem i... właśnie - nikt oprócz Mikołaja Bugajaka nie wybił się w tej konwencji. A jednak - o dziwo - nie tylko były producent Grammatika i Pezeta sprawdzał się w utworach hip-hopowych z wykluczeniem niemalże ich standardowego elementu - rapu.

Zacznijmy jednak od początku: w 2004 roku pewien producent z Jeleniej Góry postanowił przelać swoje emocje za pomocą muzyki; spektrum emocji - od radości, przez zwątpienie, załamanie, po depresję i powrót do normalnego stanu. "Zatracenie" od Młodzika zyskało wiele pozytywnych recenzji, jak i pozwoliło autorowi dzieła zawrzeć kontakt z wrocławskim labelem Qulturap (dawniej Blend Records). W końcu - od czasów solowych albumów Noona, nikt w Polsce nie był w stanie z taką perfekcją zatopić swoich uczuć w dźwiękach pochodzących ze starych płyt winylowych.

Spiętrzone problemy techniczne trochę nas zwolniły, ale nie powstrzymały... i dziś mamy już dla was pierwsze 20 minut rozmowy z Peją, którą przeprowadziliśmy tydzień temu w Poznaniu.

Planowaliśmy jakieś 30-40 minut, tymczasem muzyka okazała się językiem wszechświata a nasz wywiad stał się wywiadem-rzeką (albo i oceanem). Efektem jest około 150 minut rozmowy o tym, co działo się w rapie przez ostatnie 10 lat, zarówno jeśli chodzi o twórczość Rycha jak i o polską i zagraniczną scenę. Czego dowiecie się z pierwszej części?

Fokus niejednokrotnie pokazywał, że w dobrej formie jest jednym ze zdecydowanie najlepszych raperów w tym kraju. Po pierwsze dysponuje swoim niepowtarzalnym głosem i flow, po drugie jest celnym komentatorem rzeczywistości, złośliwym dla słabszych raperów MC, a dla mnie również mistrzem storytellingu ("Czas" jest jedną z najcenniejszych pereł polskiego rapu).

Na nowej płycie bardzo mądrze dobrał sobie oprawę muzyczną. Zadbał o to, żeby na płycie znalazło się miejsce i na eksperymenty i na klasyczne, efektowne rozwiązania. Co tu dużo mówić - ta płyta w podsumowaniach 2011 prawdopodobnie będzie jedną z częściej pojawiających się. Chyba, że wolicie dalej żartować z okładki? Fokus wrócił, to święto.

Całkiem niedawno na Popkillerze pojawiła się recenzja "Nieśmiertelnej nawijki dwusławowej" stworzonej przez duet o nazwie (o ironio) Dwa Sławy. Recenzja była bardzo pochlebna, a sam album został wyróżniony przez Daniela Wardzińskiego w jego podsumowaniu minionego roku.

Nic dziwnego - mixtape na kradzionych bitach 20syla (Hocus Pocus) pokazywał to, co najlepsze w rapie Radosnego i Astka - nieprzeciętne pomysły, nienaganne stylowe wersy, oraz poczucie humoru, które sprawiają, że ten skład zdecydowanie się wybija na tle nie tylko polskiego podziemia, ale także całego rodzimego rapowego podwórka.

Trzeci Wymiar ft. Wall-E, DonGuralEsko, Esse "Wuuuf" (2006)

Dlaczego: To z pewnością jeden z najlepszych singli w historii polskiego rapu. Kasta w szerokim składzie na tym bicie-monstrum... Sam nie wiem czy trudniejsze jest klejenie takich zwrotek jak te, czy rozstrzygnięcie, która z nich jest lepsza. Takie rzeczy trzeba rapować z pamięci wybudzony w środku nocy. "Czarne Chmury Nad Miastem" też.

Kubson to ten typ kolesia, który dając materiał dba o to, żeby był dobrze wydany. We wkładce macie tutaj pięknie rozpisane komentarze do każdego numeru na albumie tak jak i do tego z którego wzięto sampel. Zamiast tracklisty na odwrocie dostajemy 16 padów bitmaszyny. Dostając taki album do ręki ma się ochotę poświęcić mu godzinę na uważne przesłuchanie.

Co usłyszymy na "Igła W Stogu PCV"? Usłyszymy to, że warszawski rap w staroszkolnej wersji potrafi być przekonujący. Pokaże, że błyskotliwość potrafi iść w parze nie tylko ze złośliwością (bo to raczej oczywiste), ale również ze szczerością. To dwa bardzo ważne przesłanki by sprawdzić ten materiał.