Gdy tak sięgam pamięcią, to wydaje mi się, że od zawsze narzekano na solowe krążki Abradaba. Przecież nawet fenomenalny "Czerwony Album" był na początku krytykowany, bo to już nie K44. Następna płyta, "Emisja Spalin", także spotkała się z chłodnym przyjęciem. Powód? Bo to nie to samo co... "Czerwony Album". I za każdym razem ten problem powracał. To chyba przez to, że Dab swoimi dziełami zwykł wyprzedzać pod pewnymi względami gusta słuchaczy, którzy zaczynali doceniać jego materiały dopiero po "osłuchaniu się".

Zatem nic dziwnego, że mamy podobną sytuację wraz z premierą "Extravertika". Zaskoczył mnie jednak fakt, że to pierwszy raz od czasu "OPK", kiedy to i ja przyłączyłem się do chórów niezadowolenia.

Niektórzy mają wątpliwą przyjemność wygrywania wszelkich rankingów na najbardziej niedocenionych. Przykłady takich artystów można by mnożyć, ale zdecydowanie jednymi z pierwszych, którzy przychodzą nam na myśl, w związku z powyższym, od zawsze byli Jaś i Kasina z Afrontu. Taka kolej rzeczy nie przypasowała zarówno fanom zespołu jak i samemu Wydze, który postanowił tym razem wziąć sprawy w swoje ręce i zabrać się za legalny debiut. I słusznie. Dzięki udanej akcji promocyjnej ksywa "Wyga" utkwiła słuchaczom w głowach, a na sam album czekało ciepłe przyjęcie ze strony fanów. Ale czy zasłużenie? Sprawdźmy jak Jan Gajdowicz poradził sobie z ciężarem solowego materiału.

Styloojeden... Cóż, przyznam się bez bicia, że ta nazwa jeszcze do niedawna była dla mnie tylko bezsensownym zlepkiem dwóch słów. O samym zespole dowiedziałem się stosunkowo późno, to znaczy w momencie gdy przyszło mi napisać o nim newsa na Popkillerze. Okazało się, że Styloojeden jest świeżym nabytkiem MaxFlo Records szykującym się do wydania debiutanckiego krążka. 

Skłamałbym mówiąc, że ksywy raperów z tego zespołu były mi wcześniej znane. Zonk, Atim i Puq. No dobra, ten ostatni jakoś mi mignął w pamięci jako "ten z Projektora", ale nic więcej. Dlatego nie miałem co do "Z Tylu Jeden" ni oczekiwań ni uprzedzeń. Jednak w pewnym momencie wyszedł klip do singlowego numeru "Całkiem niedawno", którym naprawdę mile się zaskoczyłem. Fajny wspominkowy numer, luźny klimat i pomysłowy, świetnie wykonany teledysk. Czego chcieć więcej? Oczywiście równie dobrej płyty.

"Od kiedy znam Wrocław, od kiedy tu jestem, test na stolicę kraju jest rozwiązanym testem" nawinął Siny w 2002 roku. I wbrew prawom logiki miał rację. Niegdyś Wrocław mógł być bezproblemowo nazywany hip-hopową stolicą Polski. Dzisiaj pałeczkę przejęła oczywiście Warszawa, ale do tej pory wielu słuchaczy rzuca tęsknie wzrokiem na stare, wrocławskie kompakty. Dlaczego?