Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

Pozornie mało oryginalna nazwa to w rzeczywistości zakończenie trillowej trylogii. Trzecie solowe dzieło w dorobku legendarnego Buna B.

Dwa poprzednie były naprawdę dobre, ale brakowało im "tego czegoś" i znając poziom Buna i mając w pamięci kultowe krążki UGK pozostał nam lekki niedosyt. Czy "Trill O.G." jest już w pełni tym, czego oczekiwaliśmy od jednego z największych MC w grze?

Zdaniem wielu, westcoastowiec The Game i pochodzący z Południa Young Buck od początku nie pasowali do nowojorskiego kolektywu G-Unit. Zdaniem wielu byli również najbardziej utalentowanymi reprezentantami tej ekipy.

Buck odchodząc z ekipy Centa postanowił działać na własną rękę i wrócić do lokalnej stylistyki a we wrześniu na rynek trafił jego kolejny album zatytułowany "The Rehab". Nakładem małego Real Talk Entertainment i bez żadnej sensownej promocji. Najważniejsze pytanie brzmi jednak - jak z muzyką?

Przedwczoraj w cyklu Świeża Krew miałem przyjemność zaprezentować wam nową postać na producenckiej scenie Bostonu. Miasto od zawsze kojarzone z prawnikami od paru ładnych lat wielu fanom hip-hopu na całym Świecie kojarzy się z ostoją EastCoastu. Co ciekawe klasyczne zacięcie hip-hopu z miasta Celtów wygenerowało nawet, niekoniecznie pozytywny stereotyp "trueschoolowca z Bostonu". Confidence'a chciałbym jednak oceniać po dokonaniach, bo te ostatnio naprawdę mi zaimponowały... Bitmejker zwrócił na siebie uwagę słuchaczy w sposób niełatwy - albumem z remixami. Jak na hasło "album z remixami" prawdopodobnie zareaguje większości czytelników?

"Znaczy, że nie mógł ogarnąć sobie dobrych raperów na płytę i poszedł na łatwiznę... Ile raz można remixować te same kawałki? Nawet jak fajnie się tego słucha to zawsze z tyłu głowy myślę sobie o oryginale". Słuchając tego albumu powinniście myśleć inaczej.

Kielce, jak bardzo niektórym nie będzie się to podobać, to bardzo ważne miejsce dla polskiego hip-hopu. Tym bardziej dziwi, że lokalna scena od dawna nie zaprezentowała nikogo, kto przebiłby się do świadomości ogólnopolskiego odbiorcy. Niebawem może się to zmienić, bo właśnie tam rozkwita talent, którego korzenie osadzone są głęboko w kieleckim betonie.

Medium, kiedy napisałem mu, że chciałbym zająć się jego "Seansem Spirytystycznym" w Przegapifszy odpisał mi "w co drugim zdaniu podkreślaj, że to stary materiał!". Czy aż taki stary? Ma dwa lata. Przy takim tempie rozwoju (którego efekty słyszeliśmy ostatnio na mixtape'ie Tetrisa i pierwszym solo Vienia) to faktycznie lata świetlne.

Coolio to jeden z tych artystów, którym udało się zaistnieć na rynku muzycznym w różnych krajach i trafić do serc słuchaczy na całym świecie. Raper, którego znają nawet osoby nie mające wiele wspólnego z hip-hopem. Kto bowiem nie słyszał jego hitu "Gangsta's Paradise" z L.V. na refrenie? Kto nie kojarzy jego jak zawsze stylowej fryzury? Coolio to już człowiek legenda i z pewnością nie żaden "one hit wonder".

Artis Leon Ivey, Jr., bo tak nazywa się naprawdę Coolio, obecny jest na kalifornijskiej scenie rapowej od początku lat 90. i ma już na koncie 8 studyjnych albumów. Kawałkiem, który znacznie pomógł mu na starcie kariery i zwrócił na niego uwagę szerszej publiczności, był numer "Fantastic Voyage" z debiutanckiego albumu "It Takes a Thief" (1994r.). Ten pozytywny, funkujący i bardzo stylowy a zarazem świeży numer stał się jednym z najlepiej sprzedających się singli rapowych 1994 roku. Album, promowany także przez dwa inne klipy ("I Remember" i "Mama, I'm In Love Wit a Gangsta") pokrył się w USA platyną. Kariera Coolio nabrała rozpędu a raper momentalnie stał się gwiazdą. To był jednak dopiero początek...

Ok, przyznaję się, jestem psychofanem Dilated Peoples and affiliates, czekam z zapartym tchem na wszystkie ich projekty, jaram się najmniejszym singlem (TBC... to dla mnie przekot), mam vinyla z autografami Babu i Defari... Dlatego też chętnie sprawdziłem pierwsze solo Rakaa Iriscience. Piękna sprawa, myślałem, w końcu chłopak pokaże w pełni co potrafi.

Już wkrótce Black Milk wystąpi w Warszawie przy okazji tegorocznego Warsoul. Młody artysta z Detroit, który na koncie ma współpracę z takimi postaciami jak J Dilla, Slum Village, Royce Da 5'9", Lloyd Banks czy Pharoahe Monch parę tygodni temu wydał swój trzeci solowy album (wliczając wydane niezależnie "Broken Wax" i "Sound Of The City" to już piąty!) w dorobku i trochę z przekory, a trochę w wyniku mającej głębokie podstawy pewności siebie zatytułował go "Album Of The Year".

Po wyśmienitych dokonaniach solo przy okazji "Popular Demand" i "Tronic" oraz serii wybornych bitów przygotowanych dla innych artystów, wymagania były duże. Zazwyczaj jest tak w przypadku talentów kalibru Curtisa Crossa. Czy faktycznie będzie to album roku?