Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

Jeszcze niedawno pochodzący z Kalifornii BluEyesOne był dla mnie postacią zupełnie nieznaną. Kiedy niespodziewanie pojawił się na koncercie Showoff Tour razem ze swoim producentem i DJ'em, reprezentującym New Jersey Clinton Place'em nie wiedziałem czego się spodziewać. Chłopaki zagrali mini koncert przed Te-Trisem oraz ekipą ShowOff i dość niespodziewanie mocno rozgrzali publikę. Ciężko jednak powiedzieć, by byli debiutantami.

Blu już w wieku piętnastu lat nagrał kawałek z Xzibitem, przed jego legendarną płytą "At The Speed Of Life", zaś Clinton ma na koncie współpracę z Westside Connection ("Bangin At The Party"), Yukmouthem, Kuruptem, Sir Jinxem, czy Canibusem. Wtedy jeszcze mówił na siebie Numba 9. Obaj przylecieli do Polski na własny koszt na zaproszenie ich ziomka Adriana, bo poprzez różne źródła dowiedzieli się, że ludzie tu żywo interesują się hip hopem i chcieli się o tym przekonać na własne oczy. Ze sobą wzięli egzemplarze mającej premierę w Polsce debiutanckiej płyty Blu - "The Shakedown", w całości wyprodukowanej przez Clintona.

Z mody wyszły wszelakie soki, nektary czy napoje, ale także herbata, kawa... nawet Ciechan Miodowy i Lubelska Cytrynówka zdają się znajdować trochę rzadziej w użyciu.

Nad Wisłę dotarł bowiem Syrop. Pozbawiony kodeiny i narkotyzujących właściwości niczym swój odpowiednik zza oceanu, popularny purpurowy Sirup, ale za to zgodnie z tym, co głosi ulotka "korzenny i tłusty". Jak go przyrządzić?

Obejrzeliście już 3 części podsumowania dekady z Peją, ale jeszcze wiele przed wami. Dziś mamy część czwartą a w niej... Co zmieniło się w rapowych imprezach przez te 10 lat? Czy Rycha nie kusiło by samemu wejść za gramofony? Jakie były muzyczne różnice między Peją a Decksem? Dlaczego nie można zamykać się w jednym rapowym nurcie? Co ma na celu reedukacja?

Długo czekaliśmy na ten materiał, który w pierwszych przeciekach jawił się jako kolaboracja z Matheo "na polskich samplach" z "Łatwopalnymi" Rodowicz na czele. Ostatecznie "Prawda Naga" trafiła na półki sklepowe jako efekt współpracy z Donatanem i bez polskich sampli. Czy projekt ucierpiał przez tak długi i skomplikowany proces powstawania?

"Król" zapowiadał coś wręcz odwrotnego - pewne flow, miażdżący jak zawsze głos, bit testujący zawias w karku trochę "a'la Sermon"... Narobiło to apetytu szczególnie tym dla których styl Wall-E'go nie jest czymś nowym. Po tym jak "13" zostawiła nas z poczuciem niedosytu, jako fani Kasty wyczekiwaliśmy na lepszy album.

Instrumentalny hip-hop w Polsce wciąż jest wyjątkowo niedocenianym gatunkiem. O ile za naszymi granicami szaleją DJ Cam, DJ Shadow, RJD2 czy Blockhead, o tyle u nas pochwalić się możemy głównie Noonem i... właśnie - nikt oprócz Mikołaja Bugajaka nie wybił się w tej konwencji. A jednak - o dziwo - nie tylko były producent Grammatika i Pezeta sprawdzał się w utworach hip-hopowych z wykluczeniem niemalże ich standardowego elementu - rapu.

Zacznijmy jednak od początku: w 2004 roku pewien producent z Jeleniej Góry postanowił przelać swoje emocje za pomocą muzyki; spektrum emocji - od radości, przez zwątpienie, załamanie, po depresję i powrót do normalnego stanu. "Zatracenie" od Młodzika zyskało wiele pozytywnych recenzji, jak i pozwoliło autorowi dzieła zawrzeć kontakt z wrocławskim labelem Qulturap (dawniej Blend Records). W końcu - od czasów solowych albumów Noona, nikt w Polsce nie był w stanie z taką perfekcją zatopić swoich uczuć w dźwiękach pochodzących ze starych płyt winylowych.

Spiętrzone problemy techniczne trochę nas zwolniły, ale nie powstrzymały... i dziś mamy już dla was pierwsze 20 minut rozmowy z Peją, którą przeprowadziliśmy tydzień temu w Poznaniu.

Planowaliśmy jakieś 30-40 minut, tymczasem muzyka okazała się językiem wszechświata a nasz wywiad stał się wywiadem-rzeką (albo i oceanem). Efektem jest około 150 minut rozmowy o tym, co działo się w rapie przez ostatnie 10 lat, zarówno jeśli chodzi o twórczość Rycha jak i o polską i zagraniczną scenę. Czego dowiecie się z pierwszej części?

Fokus niejednokrotnie pokazywał, że w dobrej formie jest jednym ze zdecydowanie najlepszych raperów w tym kraju. Po pierwsze dysponuje swoim niepowtarzalnym głosem i flow, po drugie jest celnym komentatorem rzeczywistości, złośliwym dla słabszych raperów MC, a dla mnie również mistrzem storytellingu ("Czas" jest jedną z najcenniejszych pereł polskiego rapu).

Na nowej płycie bardzo mądrze dobrał sobie oprawę muzyczną. Zadbał o to, żeby na płycie znalazło się miejsce i na eksperymenty i na klasyczne, efektowne rozwiązania. Co tu dużo mówić - ta płyta w podsumowaniach 2011 prawdopodobnie będzie jedną z częściej pojawiających się. Chyba, że wolicie dalej żartować z okładki? Fokus wrócił, to święto.