Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

Nie da się ukryć, że słowo "bitch" od dawna jest jednym z fundamentów hip-hopu. Dla jednych jest życiem, dla innych nie jest jednym z 99 problemów. Wymawiane z różnym zaangażowaniem, różnymi emocjami, różnym akcentem i mające różne znaczenie, wciąż jednak będące wyrażeniem tak ważnym dla naszej kultury jak gramofony i farby. Dlatego też postanowiliśmy zebrać tych, których "bitch" jest najlepsze, najbardziej kultowe bądź najbardziej stylowe i pokazać, że hip-hop to nie tylko tak płytka tematyka jak życiowe refleksje, osobiste wspominki czy problemy rodzimych społeczności. Jest w nim miejsce także na głębszą treść.

Mamy takie oto zestawienie... Przeraźliwie nudna, żywa legenda rapu i producent, który już nawet nie pamięta pewno, kiedy zjadł swój własny ogon.

Nagrywają razem album, 18 lat po wspólnym kawałku, kultowym "Sound of da Police". Jak wygląda ich współpraca w 2011 roku?

Pac Div zwrócili moją uwagę TYM znakomitym klipem i od momentu, kiedy go zobaczyłem cierpliwie czekam na realizację kontraktu, który reprezentanci południowej Kalifornii podpisali z Universal/Motown. "Grown Kid Syndrome" wciąż jest oczekiwane, co nie znaczy wcale, że Like, Mibbs i BeYoung próżnują. Potwierdzeniem może być kolejny mixtape (a może raczej "mixtape") zatytułowany "Mania!", który w pełni ukazuje, że z formą nie ma żadnych problemów.

Materiał hostowany przez Don Cannona tak naprawdę jest pełnoprawnym albumem, który od oficjalnych produkcji odróżnia się tylko tym, że DJ i producent drze ryja w każdym kawałku starannie dbając o to, żeby choć trochę zepsuć nam dobrą zabawę, którą starają się zapewnić panowie z Pac Div. Trzeba dodać, że ich starania dają wręcz zaskakująco dobre efekty.

Płyta rok w rok, trasa nonstop, platyny i złota sypiące się ostatnio praktycznie bez ustanku, nowe rozwiązania wydawnicze i coraz mniej rzeczy, które ograniczają wielki talent Adama Ostrowskiego... To wszystko sprawia z jednej strony, że jako fan czuję pewną satysfakcję i w sercu cieszę się, że w Polsce da się zrobić coś szczerego, prawdziwego i odnieść w ten sposób sukces. Z drugiej strony... Jak bardzo nie szanowałbym Ostrego, muszę przyznać, że w to wszystko, gdzieś wkrada się też monotonia, przesyt i zmęczenie materiału.

Świadomy słuchacz przeważnie oczekuje od swoich ulubionych artystów czegoś zaskakującego, nowego, świeżego. Zrobić coś takiego mówiąc prawdę, będąc szczerym i zarazem będąc statecznym i mądrym człowiekiem, który odniósł sukces to olbrzymie wyzwanie.

Co prawda tydzień z Reksem na Popkillerze już się zakończył, ale nie znaczy to wcale, że nie będziemy wam dostarczać kolejnych materiałów zebranych przy okazji niezapomnianego dnia z ShowOff w Warszawie. Dziś będziecie mieli możliwość obejrzeć u nas piętnastominutowy videowywiad z jednym z najlepszych raperów na Wschodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych - Reksem.

Gość, który w swoich tekstach morduje połowę sceny, potrafi bezpardonowo atakować nawet największych, a jego punche sprawiają, że cieszysz się, że nie dotyczą Ciebie w rzeczywistości okazał się sympatycznym i miłym koleżką.

GrubSon jest tak inny od reszty polskiej sceny hip-hopowej, że część słuchaczy nie może w ogóle znieść faktu, że nie pasuje im do żadnej szufladki. Co robi wtedy taki fan? Mówi, że GrubSon nie robi hip-hopu. Nowy album, zatytułowany zresztą "Coś Więcej Niż Muzyka", pokazuje, że jego talent ma niesamowity zasięg (również gatunkowy), ale też, że kocha hip-hopową konwencję i radzi sobie w niej fantastycznie. "Dobry hip-hop, bo szczery hip-hop"... Czy tak faktycznie jest?

Drugą solówkę GrubSona w MaxFloRecords dostaliśmy w świetnej oprawie (znakomite, rzadkie i bardzo bogate wydanie!), a materiał zrealizowany trzeba było zamykać na dwóch kompaktach. Do tego doliczcie trzeci, który stanowi kolejną z platform porozumienia Grubego z jego fanami. To tylko jeden z bardzo wielu powodów, dla których tę płytę trzeba mieć na półce!

Współpraca MŁD, znanego z występów w Gangu Agi, z Czarlsonem wyszła obu panom na dobre. Efektem ich wytężonej pracy jest zapisana na czarnej płycie, limitowana EP-ka, wydana w labelu o wdzięcznie brzmiącej nazwie "Teczaskiniesąnasze". Im bliżej premiery, tym więcej skrajnych emocji budziła ona w świadomych słuchaczach.

Wszystko za sprawą postanowienia, by wydać materiał tylko w 300 egzemplarzach, do tego wyłącznie na płycie winylowej, co spotkało się z lamentem ze strony nie posiadających gramofonu odbiorców. Duża rzesza ludzi pouczała nawet, że mało znani w szerszych kręgach twórcy nie powinni zamykać się na żadną możliwość promocji. Jak się później okazało, duet wyszedł naprzeciw oczekiwaniom, wrzucając wszystkie tracki na YouTube'a.