Felietony

Rok 2012 minął nam nie tylko pod znakiem Euro, olimpiady w Londynie czy kolejnej niespełnionej przepowiedni o końcu świata. Na rynku fonograficznym obfitował on również w wiele ciekawych wydarzeń muzycznych - dla mnie jednak kojarzył się głównie z dwudziestą rocznicą powołania do życia legendarnego labelu Death Row Records, który na zawsze odmienił oblicze Hip-Hopu i zapisał się w historii rap gry złotymi zgłoskami, nawet pomimo wszystkich kontrowersji oraz całej złej sławy, jaką wytwórnia cieszyła się w swoich najlepszych dniach...

Kiedy polski Spinner jeszcze nawet nie był w planach, a Ślizg leżał w co drugim kiosku, rap nie był naszą pracą (nadal nią do końca nie jest), a mimo to ślęczeliśmy godzinami czytając piąty raz ten sam artykuł albo polowaliśmy na albumy, które śniły nam się po nocach. Nie wynikało to z faktu, że musieliśmy być na bieżąco, żeby utrzymać merytoryczny poziom Popkillera na dobrym poziomie, ani o to, że ta wiedza nam się "opłacała". Do dziś wydaje mi się, że nie ma możliwości robić tego, jeśli nie jest to twoją naturalną pasją. Kiedy po rozmowie kwalifikacyjnej dostałem pracę na pl.spinner.com, a potem zainteresowałem projektem Mateusza, zaczęło nam zależeć, żeby nasza robota zaczęła trafiać do jak największej ilości pasjonatów takich jak my, a tych zaczęło przybywać. Boom na rap był wcześniej, ale jego efekty nie przestały działać po tym jak klipy zniknęły z telewizji muzycznych - do dziś słuchaczy rapu przybywa w naszym kraju błyskawicznie, a ich ilość sprawia, że hip-hop stał się najsilniejszą gałęzią polskiego przemysłu muzycznego.

W tej branży wszystko przekłada się na odsłony i wejścia, które pozwalają rozwijać skrzydła, kłamałbym gdybym powiedział, że to nas nie obchodzi - przeciwnie. Nadal chcemy zwiększać zasięg. Pamiętam jednak jak się czułem w momencie, kiedy przestawał istnieć Ślizg, a potem MHH i bardzo cieszę się, że internet daje hip-hopowym głowom w Polsce możliwość dotarcia do różnorodnych informacji z taką łatwością.

Później niż zapowiadaliśmy, ale prezentujemy Wam obszerny komentarz dotyczący tegorocznej selekcji. Poniżej również informacja dotycząca opóźnienia w premierze płyty Popkiller Młode Wilki 2012 oraz solowych reedycji, które trafić miały do Was dzisiaj a także szczegóły wielkiej imprezy promocyjnej, która już za tydzień w Warszawie.

Nasze tegoroczne wybory zgodnie z tym, czego się spodziewaliśmy już narobiły sporo zamieszania a mało komu udało się trafnie przewidzieć choć połowę składu. Dla jednych ten był zbyt znany, dla innych ten zbyt nieznany, dla jednych ten za stary, dla innych ten za młody... Sporo osób pisało, że nie widzi za dużo podobieństw między poszczególnymi Wilkami i że wzajemnie do siebie nie pasują - i w ten sposób dawało nam jeden z większych propsów, bo jednym z naczelnych założeń było wybranie składu jeszcze bardziej różnorodnego, jeszcze mocniej ukazującego przekrojowość i wielowymiarowość polskiej sceny.

Przedzieranie się przez naszą redakcyjną skrzynkę to zadanie ciężkie i siermiężne z uwagi na ilość wiadomości i muzyki, którą nam wrzucacie do sprawdzenia lub pod kątem patronatu - dlatego też czasem trochę trwa, zanim zdołamy odesłać odpowiedź, ale wszystko skrupulatnie sprawdzamy. Jednak tym razem nie o tym. Czasem w natłoku maili znajdzie się coś, co sprawia, że wytrzeszczamy oczy ze zdumienia a szczęka kieruje się ku podłodze. Identyczna sytuacja miała miejsce dziś, gdy na naszej facebookowej skrzynce znalazłem świeżą wiadomość bezpośrednio od... "Freewaya" Ricky'ego Rossa. Tak, tego, od którego swoje ksywki zaczerpnęli Freeway i Rick Ross. Jednego z największych kalifornijskich baronów narkotykowych lat 80-tych, który w 2009 roku wyszedł na wolność po 20 latach odsiadki. Dziś, nawrócony, walczy o pokój i tego właśnie dotyczyła jego wiadomość...

Rynek festiwali w Polsce z roku na rok wygląda coraz lepiej, a lineupy już od kilku lat prezentują się światowo. Wydaje się jednak, że na największych polskich imprezach trochę mało jest rapu i - szerzej - tzw. "muzyki czarnej". Czy tak jest naprawdę? Trochę tak, ale warto przejrzeć programy i przekonać się, że praktycznie na każdym letnim festiwalu da się znaleźć ciekawe pozycje.

W rozwinięciu znajdziecie krótki, chronologiczny przelot przez to, co czeka nas na największych festiwalach w Polsce w sierpniu.

"W kółko o biedzie, jaraniu i policji" "To jakiś bełkot a nie muzyka" "Debile dla debili". Skąd my to znamy? Każdy z nas, spotkał się zapewne z sytuacją, w której hip-hop stawał się obiektem drwin i ataków ludzi o odmiennych poglądach, mających jako główny oręż zarzut o monotematyczność i infantylność tekstów. Atakujący starali się za wszelką cenę dowieść, że rap jest jedynie socjologiczną ciekawostką i materiałem dla niespełnionego reżysera telenowel, ukrywającego się pod płaszczem reportera. W tym tekście, nie ma sensu rzecz jasna, wysuwać oczywistych kontrargumentów, ponieważ większość z nas zdołała je powtórzyć w swoim życiu, różnym osobom kilkanaście razy. Pragnę natomiast poruszyć kwestię braku dojrzałości hip-hopu w Polsce.

Wyobraźmy sobie sytuację, kiedy stajemy przed kolejnym adwersarzem naszej kultury, który z lubością używa sobie na niej ile wlezie. Spokojnie czekamy aż skończy swój wywód i będziemy mogli po raz kolejny przystąpić do kontrataku. Dobrze wiemy co mu powiedzieć, ponieważ już wiele razy musieliśmy tłumaczyć ludziom na czym naprawdę polega hip-hop. I kiedy z wyrazem politowania wyobrażamy sobie, że za moment retorycznie rozłożymy naszego przeciwnika na łopatki, że niczym Keanu Reeves w "Adwokacie diabła", odbijemy każdy argument, nagle w naszej głowie zapala się czerwona lampka...