Podsumowania roku

Twardo obstaję przy zdaniu, że w słuchaniu muzyki subiektywizm jest kluczem. Zamiast trendami/opiniami/słupkami odsłuchów lepiej kierować się stricte własnym gustem i tym, co - jak trafnie ujął to niedawno Te-Tris - po prostu "chwyta za gardło". Poniższa lista to żadne 'the best of' czy spis najlepszy singli - to ściśle subiektywne (i mocno przekrojowe) zestawienie, w którym jedyną zasadą wyboru było to, że dany numer wyjątkowo mocno zapadł mi w pamięć, zrobił wrażenie i w ciągu roku wracał regularnie na rotację. Bardziej obiektywne rankingi jeszcze przed wami. Jedynym ograniczeniem był natomiast fakt, by jeden skład/MC nie miał tu więcej niż jednego numeru (bo z niektórych płyt mógłbym wziąć kilka).

Jako że wszystko dorasta i rozwija się to i ubiegłoroczna gorąca 19tka zmieniła się w jordanowską 23kę. Dodatkowo dorzuciłem poniżej playlistę z kompletem numerów (alfabetycznie), byście mogli od razu sprawdzić cały pakiet.

Jestem spokojny o amerykański hip-hop. W 2011 r. przypomniał swoją chwalebną przeszłość, pokazał mocną teraźniejszość, a co najważniejsze, udowodnił, że ma przyszłość. Oczywiście wolałem, kiedy bezguście rozczulająco manifestowało swą obecność w postaci panter na maskach Rollsów, a nie kryło się za dziełami sztuki i apaszkami za 400 dolców. Żałuję czasów, w których debiutanci mieli jeszcze kręgosłupy, horrorcore nie został sprzedany hipsterom, zaś żaden dzieciak w szerokich spodniach nie miał pojęcia kim jest David Guetta. Ale to nie wróci. Tak jak nie wróci Ślizg - jego resztki są zresztą na Popkillerze i w Streetmagu, a nie w cokolwiek pociesznym połączeniu Naszej Klasy, komuny gejowskiej i Salonu 24 z "eu" po kropce. 

Nie ma jednak co pluć żółcią, gdyż -  zwłaszcza w Polsce - to był naprawdę świetny rok.  Chyba najlepszy od czasów solówek gwiazd Asfaltu i wyprzedzających swoje czasy eksperymentów Blendu.  Mamy underground  - Tusz na Rękach czy Haju pokazują, że wreszcie odpowiednio dojrzały. Mamy overground. Mamy rookies, inicjatywy, które pozwalają ich odnaleźć (Młode Wilki Popkillera) oraz wydawców gotowych tych kotów wydawać. Mamy też weteranów, z kolanami  sprawniejszymi od tych Vince'a Cartera i łokciami, których nie powstydziłby się Bruce Bowen.

Ale kończymy z tym wstępem. Bo dobre typy bronią się same. Bo dobry ranking nie potrzebuje reklamy.  To nasza gra i uwaga - wygraliśmy.

DJ Premier jest już od lat człowiekiem-instytucją w naszym półświatku. Każdy zatem pewnie już słyszał o Headqcourterz, gdzie tym razem powstał set z 25 najlepszymi numerami minionego roku. Wśród ksywek sami zacni artyści, tacy jak Game, Evidence czy chłopaki z MOP. Zapraszam wszystkich na ponad dwugodzinną ucztę z rapem.

Wywiady to jedna z głównych multimedialnych form, którą staramy się udostępniać wam najczęściej jak się da, choć w ostatnim natłoku premier wytrzymać tempo było naprawdę ciężko... Które z nich cieszyły się w 2011 roku największym zainteresowaniem?

2011 był dla nas naprawdę ważnym i pełnym wrażeń rokiem. Pierwszym rokiem, w którym byliśmy z Wami jako Popkiller od stycznia do grudnia. Pierwszym, w którym pokusiliśmy się o ściągnięcie do Polski zagranicznych artystów.

Rokiem, w którym za nami wiele dużych przedsięwzięć, wiele konsekwentnych kroków naprzód i co nas cieszy - coraz więcej czytelników, których liczba dobija już do 150 tysięcy osób (unikalnych użytkowników) miesięcznie...

Cymarshall Law w roku 2010 nie próżnował i wypuścił w zeszłym roku aż 3 projekty. W styczniu ukazała się jego EPka "Creator's Kid EP", w czerwcu druga płyta Everliven Sound (Cymarshall Law i Skit Slam) "Freedom II", i wreszcie w sierpniu trzecia solowa płyta zatytułowana "Freedom Express Line". Dodajmy do tego 8 bardzo fajnie zrealizowanych klipów, promujących powyższe projekty.

Jako, że Cymar to również niezwykle pozytywny i otwarty gość, bez wahania zgodził się podzielić się z nami swoimi wrażeniami odnośnie minionej dekady i roku 2010 w rapie. Jesteście ciekawi, jak raper zapamiętał te lata i jakie płyty traktuje jako bezwzględne klasyki?