Już na swoim majorsowym debiucie pt. "Oxymoron" Schoolboy Q udowodnił, że lubi eksperymentować i sprawdzać się w różnych rapowych stylistykach. Mimo że reprezentant TDE pochodzi z Los Angeles i w swoich tekstach często porusza temat tego miasta, to brzmienie przez niego tworzone nie jest typowo kalifornijskie. Oprócz westcoastowego gangsta rapu, w jego twórczości możemy też usłyszeć sporo nawiązań do trapu oraz przede wszystkim do brzmienia z Nowego Jorku. Zresztą sam Schoolboy podkreślał w wielu wywiadach, że jednymi z jego największych inspiracji są nowojorscy raperzy tacy jak Nas, Jay Z czy The Notorious B.I.G. Na "Blank Face LP", czyli swoim drugim oficjalnym albumie, Quincey Hanley postawił na jeszcze większą różnorodność brzmieniową, co moim zdaniem przyniosło raczej mieszane efekty.
Blank Face LP
Blank Face LP
Schoolboy Q twierdzi, że chciał zrezygnować z muzycznej kariery ze względu na brak czasu dla swojej ukochanej córki Joy, którą widzieliśmy na okładce "Oxymoron". Na szczęście niedługo wytrwał w tym postanowieniu. Zapewnia, że osiągnął już wszystko co chciał w obiektywnym wymiarze sukcesu - złoto, platynę, pierwsze miejsce Billboardu. "Blank Face" jest oczywiście oprawione i zrealizowane w taki sposób, że na swoim komercyjnym potencjale nie stracił w zasadzie nic, ale prawdziwą ambicją jest przywrócenie świetności królestwu gangsta-rapu, które ustanowili (jego zdaniem) Dre i Snoop i sprzeciw wobec prymatowi rapu, którego głównymi odbiorcami są kobiety.