Nowe twarze

Trio, które na "Pilot Talk" pojawiło się w numerze "Roasted" czyli Curren$y, Trademark Da Skydiver i Young Roddy wpisali się w moją pamięć na długo. Nic dziwnego, że kiedy ten drugi puszcza numer to ja z chęcią po niego sięgam. Tym bardziej, kiedy produkcją zajął się Ski Beatz.

"Up Here", bo tak nazywa się kawałek, to kolaboracja z niejakim Terry Walkerem. Czy Trademark potwierdził swoją wysoką formę?

Page Kennedy, kojarzycie gościa? Szerszej publiczności znany jako U-Turn z serialu Weeds. Nie miałem pojęcia, że rapuje, a tym bardziej w takich kawałkach, jak ten.

"Rules of Rap" feat. Elzhi. Wydaje mi się, że dawno nie słyszałem podkładu, który tak dobrze pasowałby do rapera z Detroit...

Ostatnia płyta Curren$yego to jeden z najlepszych albumów tegorocznego lata. Inaczej... To jeden z najlepszych albumów przygotowanych na tegoroczne lato. Leniwy, chilloutowy klimat, doskonali goście i gospodarz, który pływa po fantastycznych bitach Ski Beatza w swoim, wyjątkowym stylu.

Obok Snoop Dogga, Devina The Dude, Jaya Electronici, Mos Defa czy Big K.R.I.T.'a na płycie pojawił się jeszcze jeden gość... Znacznie bardziej anonimowy, ale nie wiem czy nie bardziej imponujący.

Urodzony w New Haven (Connecticut), a mieszkający obecnie w Atlancie Jamar Nolan to idealny przykład na to, jak można nie ulec presji otoczenia lub obowiązującym trendom, i konsekwentnie robić swoje, idąc własną drogą. Słysząc nazwę "Atlanta", większość osób od razu bowiem skojarzy takie postacie jak Lil'Jon, Ludacris czy Jazze Pha, i będzie się spodziewać typowego południowego rapu z tego regionu. Nic bardziej mylnego. Brzmienie, które prezentuje nam ten utalentowany 21-latek to hip-hop czystej krwi, zawieszony w połowie lat 90-tych, oparty o jazz i soul.

Mój pierwszy kontakt z muzyką tego kota był zupełnie przypadkowy. Na jakimś blogu znalazłem link do jego kawałka "Protect My Soul". Odpaliłem z ciekawości, najpierw podchodząc sceptycznie, z myślą, że to kolejny przeciętniak z podziemia amerykańskiego rapu. Jednak już po pierwszych wersach okazało się, że byłem w błędzie.

J. NIC$ nie dał mi żadnego łatwego argumentu, żeby przekonać was do jego muzyki. Nie ma u siebie żadnego znanego featuringi, ani znanych producentów. Jest za to jedną z najciekawszych postaci z południa Stanów Zjednoczonych jakie słyszałem w ostatnim czasie.

Nics to raper z Miami, który dysponuje nie tylko kozackim południowym stylem wymowy i akcentem, ale również flow i głosem, które każą przypuszczać, że już niebawem będzie w innym punkcie sceny niż dziś!

Jeszcze dwa dni temu w recenzji Greena pisałem, że nie mam pojęcia kim jest Xeyos. Jak przypuszczam spora część z was nie ma też pojęcia kim jest Kaspe. Ich wspólny projekt MC/producent został objęty przez nas patronatem i już dziś macie przedsmak albumu.

Jest nim bardzo fajnie zrealizowany teledysk do kawałka "Wolniej", który ukazuje potencjał obu panów.

Negatywne opinie na temat tego albumu ciągle utwierdzają mnie w przekonaniu, że w Polsce wciąż brakuje słuchaczy, który nie boją się poprzeczki zawieszonej trochę wyżej. Green, młody i bardzo perspektywiczny raper z Brzezin po materiałach Phonoloftaleiny i "Good Stuff" z Hrytą i Kliffordem i po telefonie od O.S.T.R.'a, który powiedział mu, że chce produkować dla niego więcej muzyki wydał pierwszy legalny album w swoim dorobku.

Ci, którzy uważali, że bity Ostrego, Quiza czy Snecza będą jedynym atutem tego albumu, zapewne bardzo się zdziwią włączając ten album i słuchając go uważnie od deski do deski. Kto spodziewałby się aż takiej dojrzałości zarówno życiowej jak i muzycznej od 22-latka?