Fashawn "Pass The Cohiba" (Ot Tak #88)

88 odcinek naszego cyklu Ot Tak pozwolę sobie potraktować wyjątkowo subiektywnie i osobiście, choć pewnie znajdzie się niejeden komentatorski hejterzyna, któremu się to nie spodoba. Jakoś przeżyję. 88 to też dobry rocznik... Bo to mój rocznik hehe. Nie tylko jednak. W 1988 roku urodził się również pewien nieprzeciętnie uzdolniony chłopaczyna z kalifornijskiego Fresno, po którym przez następne kilkanaście lat mało kto oczekiwał czegoś dużego.

Fashawn, bo o nim mowa, to pierwszy odnotowany w mojej pamięci raper z mojego rocznika, który sprawił, że bez jego muzyki przez pewien czas ciężko było mi wyobrazić sobie funkcjonowanie. "Boy Meets World" nie schodziło z odtwarzacza przez długie miesiące. Wkrótce miałem też okazję pogadać ze swoim rówieśnikiem przed koncertem na głównej scenie w Hradcu, gdzie ze swoimi maleńkimi gabarytami wyglądał zabawnie, ale brzmiał bardzo poważnie i radził sobie jak ryba w wodzie.

Początkowo rozmowa miała zaowocować videowywiadem, ale jako, że atmosfera Kempu sprawia, że grawitacja działa jakby słabiej, nigdy go nie opublikowaliśmy i pewnie nigdy tego nie zrobimy. Fash natomiast okazał się być sympatyczną, wyluzowaną mordą. Najpierw trochę martwił się o Exile'a, który poszedł gdzieś i nie wrócił na wywiad, ale po chwili zrelaksował się i pokazał, że jest nie tylko wielkim artystą, ale i fajnym człowiekiem. I zajawkowiczem. Słysząc zza ściany głos Large Pro wbił na stolik, żeby przekazać mu propsy i powiedzieć, że wychował się na jego muzyce. Potem stolik się, delikatnie mówiąc, rozpierdolił w drzazgi, a my we dwóch udawaliśmy, że nie wiemy kto to zrobił. Wywiad absolutnie nie nadawał się do publikacji.

Dzisiaj, kiedy oglądam sobie ten klip, który pokazuje, że "one shot" nie musi być równoznaczne z "wack shot" myślę sobie, że żadna komentatorska hejterzyna nie jest w stanie popsuć mi takich wspomnień. Mój kalifornijski ziomek brechtający się z miny kempowych porządkowych, którzy wbili sprawdzić co to za hałas, gadka o totalnych pierdołach i moje problemy z wysłowieniem się w obcym języku pod wpływem specyfików, których i na poniższym klipie nie brakuje... Priceless. Stres na początku wywiadu stopniowo ustępował, bo jak niby się stresować, kiedy widzi się roześmianego ziomeczka w swoim wieku, który nonstop żartuje, stara się pomóc i traktuje cię jak serdecznego przyjaciela? Jedyne co w tym wszystkim mnie martwi to to, że na drugi album Fashawna czekamy nadal. Tak dla ścisłości - numer "Pass The Cohiba" pochodzi z mixtape'u "Grizzly City 3", który serdecznie polecam każdemu kto kocha rap. Naprawdę każdemu. Podobnie jak "Boy Meets World", które jest małym dziełem sztuki. Powiedzcie mi czy tego gościa da się nie lubić?