Rock

Druga połowa lipca w Sobieńczycach koło Żarnowca rozpocznie się bardzo energetycznie. To pierwszy w Polsce taki festiwal łączący ze sobą wiele dyscyplin off-road, na którym każdy niezależnie od wieku i zainteresowań znajdzie coś dla siebie. Muzycznie to wydarzenie uświetnią między innymi Tede, JWP, Frontside i Dog Eat Dog.

Celem organizatorów jest stworzenie święta motorowych sportów off-road, które na stałe zapisze się w kalendarzu imprez. Zjednoczenie wszystkich pasjonatów jednośladów, zagwarantowanie pięciu dni niesamowitych przeżyć oraz umożliwienie uczestnikom reprezentującym różne światy od sportu po muzykę i sztukę czerpanie wzajemnych inspiracji. Jeżeli chcecie uczestniczyć w całości to mamy dla Was 3 podwójne wejściówki na festiwal razem z polem namiotowym!

"Yessir Whatever" to pierwszy album Quasimoto od ośmiu lat. Obdarzone głosem nawdychanym helu komiksowe alter-ego kalifornijskiego psychopaty produkcji - Madliba, zyskało sporą popularność na całym Świecie. Nowy materiał tak naprawdę nie jest w stu procentach nowy, ale i tak wzbudził spore zainteresowanie wśród fanów Stones Throw. Muzyczny pracoholik, człowiek, który wydał więcej albumów niż udzielił wywiadów, zgodził się jednak na spotkanie z dziennikarzem Rolling Stone'a w którym porozmawiał nie tylko o Lord Quasie, ale również o Madvillainy, MadGibbsie i dwóch projektach z Yasiinem Beyem.

"Męskie Granie 2013 – dla odważnych, nienasyconych, szukających inspiracji, idących dalej, wymagających więcej. Katarzyna Nosowska i O.S.T.R – dwóch dyrektorów artystycznych, jedno twórcze napięcie." - taki opis widnieje na stronie Meskiegranie.pl przy stworzonym z okazji akcji wspólnym numerze tego wyjątkowo ciekawie dobranego duetu. Sami sprawdźcie jaki jest efekt współpracy.

"From Hollis to Hollywood, isn't he good?" - rapował swego czasu o sobie w trzeciej osobie. LL Cool J, ikona Def Jamu i hip-hopu jako takiego ma już 45 lat, a nadal potrafi chwycić za mikrofon i pokazać ten sam pazur, który zjednał mu tylu sympatyków w połowie lat 80. Trzynaście albumów na koncie, dwie nagrody Grammy kurzące się na kominku, długa na dziesiątki pozycji lista występów aktorskich filmach i produkcjach telewizyjnych i prawdopodobnie wystarczająco duży zapas hajsu, żeby nigdy nie musieć się martwić o jutro. To wszystko udało mu się wykonać nie tracąc jednocześnie szacunku hip-hopowego słuchacza.

Co prawda można przytoczyć parę przypadków, kiedy w tekstach innych raperów albo wywiadach Cool J wspomniany był jako "ten słodki", ale kiedy takich opinii robiło się więcej wjeżdżał singiel w typie "I Shot Ya", który wyjaśniał wszystko i uciszał towarzystwo. Można czasem nie lubić stylistyki, którą sobie obiera, ale nie da się powiedzieć, że jest słaby. Jest legendą i jednym z najbardziej długowiecznych raperów wszechczasów. Po 5 latach od premiery dobrze przyjętego "Exit 13" wraca z kolejnym albumem, jednak pierwszym poza wytwórnią, która zrobiła z niego gwiazdę. Jak prezentuje się "Authentic"?

Niedawny zdobywca Grammy Miguel nie próżnuje - dopiero co udzielił się u boku J.Cole'a w "Power Trip", pierwszym singlu z drugiego albumu Młodego Simby, a już dostajemy od niego remix utworu znanego z jego zeszłorocznego albumu "Kaleidoscope Dream" (nasza recenzja).

Gościnnie za mikrofonem piosenkarza wsparł nie kto inny jak rozchwytywany ostatnimi miesiącami autor uważanego przez wielu za album roku "good kid, m.A.A.d city" - Kendrick Lamar. Ciekawi jak tym razem zaprezentował się MC z Compton?

Pięćdziesiąty odcinek cyklu Przegapifszy to ładna, okrągła liczba. Zróbmy z tej okazji coś, czego chyba jeszcze nie było - zajmijmy się albumem, który z rapem ma niewiele wspólnego... Fani Afro Kolektywu wylali prawdziwe morze łez po usłyszeniu pop-rockowego singla "Czasem pada śnieg w styczniu (zakazane warzywo)". Widzieliśmy wszystko: podgryzanie żył w nadgarstkach, szantaż w formie wstrzymywania oddechu, a nawet zwyczajny, internetowy hejting. To wszystko sprawiło, że album zespołu Afro-cośtam-gówno, pt. "Piosenki po polsku", przeszedł w naszym środowisku praktycznie niezauważony. Dodam tylko, że mówię o płycie, która moim zdaniem zjadła rok 2012.