Diggin In The Videos

"My city love me like Mac Dre in The Bay" - można było usłyszeć na "Take Care" Drake'a (recenzja). To jednak nie jedyny hołd, który w kierunku naszego Artysty Tygodnia wypuścił kanadyjski gwiazdor. "The Motto", w którym pada tekst "Rest in peace Mac Dre, I'mma do it for the Bay" to coś zdecydowanie większego niż jednowersowe odwołanie - to numer całościowo będący tribute'em dla brzmienia, które wypromował Hicks oraz dla niego samego, dodatkowo uzupełnione teledyskiem. Teledyskiem, który rozpoczyna się symbolicznym przemówieniem matki Mac Dre (a którym my równie symbolicznie rozpoczniemy tydzień z raperem)...

Pamiętam moje pierwsze wrażenie, gdy usłyszałem ten numer. Wow, wow i jeszcze raz wow. Just Blaze który bitem zrównał wszystko z ziemią i zaskakujący formą i treścią na tle wcześniejszych dokonań Fabolous. Potężny banger, będący wciąz w czołówce numerów, które chciałbym usłyszeć na żywo i w mojej prywatnej czołówce najlepszych rapowych bitów ever. Time flies - dziś "Breathe" obchodzi 10 rocznicę premiery.

Jest taki polski piłkarz, Łukasz Piszczek. Zaczynał swoją karierę jako napastnik, ale nie był on jakimś wybitnym strzelcem. Dopiero kiedy przekwalifikowano go na prawego obrońcę, pokazał pełnię swoich mozliwości. Zastanawiacie się, co to ma wspólnego z dzisiejszym Digginem. Ano kariera Curren$y'ego jest bardzo podobna do tej piłkarza Borussii Dortmund.

W lutym 2003 roku na półki sklepowe trafiła piąta solowa płyta w dorobku Nicka Cartera, szerzej znanego światu jako Murs. Debiut wywodzącego się z Los Angeles rapera w wytwórni Definitive Jux spotkał się z bardzo ciepłym przyjęciem i do dziś krążek ten stanowi bezdyskusyjnie jeden z najlepszych w jego karierze. "The End of The Beginning" przyniosło również pamiętny, pierwszy oficjalny teledysk Mursa, nakręcony do ósmego na płycie utworu o nazwie "Risky Business".

Murs wcielił się tu po części w rolę Macaulaya Culkina i pozostawiony sam w domu pod nieobecność rodziców, postanowił dobrze się bawić, tańcząc przed lustrem i rapując zwrotki swojego ulubionego MC o ksywie... Murs. Wkróce do drzwi wypasionej posiadłości państwa Carterów zapukał jednak pewien mellow type of fellow o ksywie Shock G, przywożąc ze jakiś tuzin skąpo odzianych pięknych pań, oraz swojego ekscentrycznego ziomka z przydużym nosem o ksywie Humpty Hump...

Każdy z nas na pewno zastanawiał się nieraz, co czeka nas po śmierci, czy po opuszczeniu cielesnej powłoki nasza, nazwijmy to - esencja - trafi do innego miejsca, rozpocznie kolejną wędrówkę? Czy czeka nas niebo? Walhalla? Pola Elizejskie, Dżannah, Kraina Wiecznych Łowów? Czy może wręcz przeciwnie, wszyscy skazani jesteśmy na "Hellfire"? Niebo, piekło, ogólnie Life After Death to wdzięczny temat dla artystów i muzyków - również dla MC's...

Jako małe addendum do kończącego się właśnie 'Dwutygodnia z Nasem' zwolnijmy na chwilę, usiądźmy wygodnie i wrzućmy na słuchawki "Thugz Mansion" - w którym jedni z najbardziej utalentowanych poetów mikrofonu prezentują swe wizje zaświatów.

Terapia Grupowa? Co to za nazwa dla zespołu? Jakieś nołnejmy chyba. Tydzień z Nasem jest przecież, co to ma z nim wspólnego? Wbrew pozorom - ma, i to całkiem sporo... Przenieśmy się w czasie do pamiętnego 1996 roku. Dr. Dre, pożegnawszy się z ekipą z Death Row Records, zakłada własną wywórnię - słynne (bądź niesławne, zależy jak patrzeć) Aftermath Entertainment. Pierwszym wydawnictwem nowego labelu był sampler "Dr. Dre presents... Aftermath" z wcale efektowną okładką przedstawiającą eksplozję nuklearną....

Niestety, sam materiał okazał się zdecydowanie mniej "bombastyczny". Nie był okropny, ale sprawiał wrażenie skleconego naprędce materiału promocyjnego - na większości kawałków na albumie rapowali i śpiewali szerzej nieznani artyści, świeżo zapisani do Aftermath, którzy wkrótce potem i tak zakończyli współpracę z Doktorem... Sam Dre, w teorii przywódca całego gangu Aftermath, łapie za mikrofon na zaledwie jednym kawałku - singlowym "Been There, Done That". 

Jest jednak na tej składance jeden arcyciekawy utwór, wykonany z rozmachem - zaskakujące połączenie teoretycznie skonfliktowanych wtedy sił Wschodu i Zachodu; track, który doskonale nadawał się na singiel, obiecywał bowiem przepych i po prostu rewelacyjnej jakości materiał. Mowa tu o kawałku "East Coast/West Coast Killas" grupy Group Therapy. Kim byli jej członkowie? A, tacy całkiem nieźli ziomale, mogliście o nich słyszeć tu i tam.... RBX. B-Real z Cypress Hill. KRS-One. I last but not least - Nasir "Nas" Jones. Najlepsi gracze z obydwu wybrzeży łączą siły w jednej supergrupie. Nieźle, co?