A$AP Rocky, 2 Chainz, Wiz Khalifa i Usher to tylko niektórzy artyści, którzy wystąpili do tej pory w remiksie popularnego utworu "U.O.E.N.O.". Ale prawdziwym wydarzeniem - nie ujmując niczego wspomnianym wcześniej panom - jest dopiero nowo poznany "Black Hippy Remix", na którym pojawia się, tu bez niespodzianek, załoga Black Hippy w składzie Kendrick Lamar, Schoolboy Q, Ab-Soul i Jay Rock. Ów remiks to bardzo miłe dla słuchaczy uczczenie dopiero co rozpoczętej trasy "good kid, m.A.A.d. city", która zahaczy także o Polskę (lipcowy Heineken Open'er w Gdyni). Odsłuch poniżej. 

DMX to mimo wszystko niedoceniany raper. Owszem, sprzedał ponad trzydzieści milionów płyt. Owszem, wielokrotnie lądował na samym szczycie list Billboardu. Owszem, jego najgłośniejsze single znają nawet niedzielni słuchacze rapu. Ale bardzo rzadko mówi się o nim w kontekście tego, jak dobrym jest raperem; wypomina mu się raczej jego niekończące się problemy z prawem, ewentualnie pastwi nad uzależnieniem od narkotyków.    

A przecież DMX wydał kilka bardzo dobrych płyt, wśród których przynajmniej jedna w pełni zasługuje na miano materiału klasycznego. Mam tu przede wszystkim na myśli krążek, po którym Dark Man X wypłynął na szerokie wody - debiutancki "It's Dark And Hell Is Hot".

"She got a big booty so I call her Big Booty" - rapuje 2 Chainz w czymś, co z czystym sumieniem można nazwać najgorszym wersem tego roku.

Jego debiutancki longplay prezentuje poziom nieco wyższy, ale żadna w tym zasługa gospodarza.

Według amerykańskiego magazynu "Complex", na miano najlepszego albumu pierwszych sześciu miesięcy tego roku, zasługuje "Rich Forever" - wydany jeszcze w styczniu mixtape Ricka Rossa. Trzeba przyznać, że to wybór kontrowersyjny, wielu z pewnością się z nim nie zgodzi - dość powiedzieć, że z tyłu stawki zostali chociażby Killer Mike, Ab-Soul czy Schoolboy Q - ale jest to jednocześnie wybór, który niejako potwierdza niezwykle mocną pozycję rapera z Miami na obecnej hiphopowej mapie świata. Nawet wydawnictwo darmowe, będące jedynie przystawką przed daniem głównym w postaci "God Forgives, I Don't", narobiło szumu, o którym inni raperzy mogą co najwyżej pofantazjować.

Dlatego trudno się dziwić, że oczekiwania wobec "Self Made Vol.2", drugiego krążka należącej do Rozaya Maybach Music Group, były bardzo duże. Czy drużyna Ricka Rossa - w składzie: Wale, Meek Mill, Stalley i Omarion - podołała wyzwaniu?

Można mieć zastrzeżenia co do jego muzycznych zdolności, można poddawać w wątpliwość jego autentyczność, można go najzwyczajniej w świecie nie lubić. Ale nie zmieni to faktu, że Rick Ross - bo o nim mowa - to obecnie jedna z najważniejszych postaci amerykańskiego mainstreamu.

W tym roku na rynek wyjdzie długo oczekiwane "God Forgives, I don't", ale Rozay przygotował nam najpierw przystawkę w postaci darmowego mixtape'u. Przystawkę, dodajmy od razu, bardzo smaczną, sugerującą nam, że o danie główne możemy być spokojni.

Amerykańskie media, w tym przypadku te mniej lub bardziej związane z hip-hopem, lubią co jakiś czas wynajdywać nowy fenomen, lansować nowe twarze. Dzięki temu na powierzchnię wypływa wielu nieznanych dotąd raperów: zarówno zdolnych, jak i... mniej zdolnych. Można odnieść wrażenie, że tych drugich jest znacznie więcej, ale od czasu do czasu trafi się ktoś, na kim warto zawiesić oko.  

Jak na przykład ASAP Rocky, jedno z ostatnich odkryć. Do niedawna miał na swoim koncie ledwie kilka utworów i nazywanie go fenomenem było trochę na wyrost, ale jego premierowy mixtape, "LiveLoveA$AP", rozwiewa wątpliwości: bardzo prawdopodobne, że mamy do czynienia z nową gwiazdą.