Laroo

Tempo wydawnicze na kalifornijskiej scenie niezależnej to coś, co nigdy nie przestanie mnie zadziwiać. Weźmy na przykład takiego The Jackę i najświeższy przypadek - do działu premier dodaję info o jego nadchodzącym projekcie z Messy Marvem i Blanco, tego samego dnia wrzucam na słuchawki najnowszy album z Laroo, a w trakcie pierwszego odsłuchu trafiam w Sieci na... info o premierze i odsłuchu innej nowej płyty. Niektórzy z nich nie wydają nawet jednej płyty miesięcznie... potrafią puszczać je częściej.

Oczywiście przez to ciężko, by każdy materiał (szczególnie poboczne street-albumy) trzymał wysoki poziom, a do tego- The Jacki wyjątkowo dobrym raperem bym nie nazwał, co najwyżej poprawnym. Dlaczego więc w natłoku muzyki i głośnych projektów poświęcam czas właśnie na to, by regularnie sprawdzać kolejne kalifornijskie mixtape'y i street albumy a samemu reprezentantowi Mob Figaz poświęcam tyle miejsca, piszę mu kolejną recenzję i dorzucam oryginały do domowej kolekcji? Odpowiedź jest prosta - bity i brzmienie.