Zagraniczny i polski hip-hop, muzyka, wykonawcy - Najlepszy portal hip-hop

Horrorcore - podgatunek rapu powstały jeszcze w latach 80. - od samego początku swojej historii szokował transgresywnymi tekstami pełnymi najmroczniejszych wykwitów (nie)ludzkiej wyobraźni. Sukcesywnie przekraczał moralne i społeczne granice. Niekiedy, przyznajmy, były to kiczowate próby przełożenia filmowych horrorów na język muzyki, gdzie źle przycięty sampel z Piątku Trzynastego gonił pokraczne nawiązanie do Freddiego Kruegera.

Ale nie brakowało również horrorcorowych płyt, które oprócz kampowej przesady (albo wręcz zamiast niej), proponowały znacznie więcej: inteligentne szarpanie nerwów, wciągające storytellingi, dowcip czy po prostu muzyczną frajdę. O takich właśnie krążkach piszemy poniżej. Uwaga - nawet opisy są tu raczej dla osób o mocnych nerwach.

Emocje w rapie bywają eksploatowane zbyt łatwo, od rzewnych melodii do taniego patosu. Tym bardziej zimny i surowy, a jednocześnie boleśnie bliski rap Haja chwyta za gardło. Harmonijny refren i wyważony bit Złotych Twarzy, w minimalistycznych środkach budują nostalgiczny klimat, a tekst wrocławskiego rapera nabiera cech prywatnej spowiedzi.

Autorzy klasycznej dla polskiego podziemia płyty "Międzyświat", wracają jakby to był ten "Pierwszy raz". Sample, bity, rymy - magiczny sposób na przetrwanie dzieciaków z osiedli sprzed lat, dziś emanuje nieodpartą nostalgią. Podwórka opustoszały, wielu dawnych znajomych odbiło od hip-hopu, ale Haju i Złote Twarze wracają do swojej złotej ery.

W ostatnich dniach przelecieliśmy przez morze zwrotek w ramach Hot16Challenge2, by posegregować Wam je i przedstawić w tematycznych segmentach. Na koniec zostawiliśmy artystów, którzy wzięli udział w challenge'u mimo ograniczonej lub zakończonej aktywności wydawniczej - tutaj niemożliwe było ograniczyć się do 10, bowiem usłyszeliśmy oldschoolowe legendy, dawno niesłyszanych graczy z czołówki, jak i niewidzianych latami undergroundowych klasyków. Mamy więc swoistą truskawkę na torcie - najciekawsze i najważniejsze powroty w ramach Hot16 zebrane w jednym miejscu! A to cały czas nie wszystko i listę moglibyśmy ciągnąć dalej, od Kulera przez Zaginionego po Jeżozwierza..

Dla każdego słuchacza hip-hopu nie jest tajemnicą to, że w tym nurcie muzycznym marihuana jest głęboko zakorzeniona kulturowo. Od zawsze wielu raperów nawiązywało w swoich tekstach do palenia suszu z konopii indyjskich i przywoływało, że po spożyciu pobudzała się ich kreatywność - pisali i słyszeli lepiej. Z okazji 20 kwietnia, czyli międzynarodowego Święta Marihuany znanego szerzej, jako "420" postanowiliśmy ułożyć subiektywną listę naszych ulubionych utworów, które każdy szanujący się stoner powinien przetestować po "odpaleniu bata". Jak mawiał Method Man - "Roll that shit, light that shit, smoke it" - i wczujcie się z nami w idealnie wpasowywujące się w klimat tego dnia utwory z repertuaru Wiza Khalify, Kid Cudiego, A$AP Rocky'ego, Kid Inka, Playboia Cartiego, Jima Jonesa, wspomnianego wcześniej Metha oraz innych...

Policja w Tucson ogłosiła rozpoczęcie śledztwa w sprawie śmierci Lil Peepa - powodem są wiadomości prywatne dotyczące przedawkowania, o których Wam wspominaliśmy.

"Nappy Cocaine" opisuje wzloty i upadki w moim życiu, porównywalne do haju kokainowego - pisze pochodzący z z Florydy MC/wokalista/producent Kevin Litemares, znany wcześniej jako Jerrell Johnson. Kevin to piekielnie błyskotliwy i nieziemsko kreatywny tekściarz, bardzo często opierający swoje albumy na spajających całość konceptach. Tak też jest w przypadku jego najnowszego wydawnictwa, wyprodukowanego, nagranego, i zmixowanego przez samego muzyka - prawdziwego rapowego człowieka renesansu.

"Nappy Cocaine" to dzieło spójne, a zarazem nieprzewidywalne, w którym każdy z kolejnych 12 numerów może was zaskoczyć klimatem i treścią. Gotowi na podróż w głąb umysłu Kevina Litemaresa?