Ot tak

Zioło to nie tylko raper, ale również producent. Ba, nawet bardzo uzdolniony producent, a właściwie rzecz ujmując: człowiek-orkiestra rapgry. Kto zapętlał chociażby klip "Jeden Kraj" Kękiego ten wie, co mniej więcej mam na myśli. Bit, który wyszedł spod palców naszego Artysty Tygodnia szeroko niesie się na koncertach i wpada w ucho jak zły. W tym roku natomiast, stosunkowo niedawno, Zioło wypuścił darmową i instrumentalną "Twin Peaks EP", wydaną na 25-lecie rocznicy pierwszego odcinka serialu. Sam oglądałem kilkanaście odcinków, toteż mogłem spodziewać się hipnotyzujących podkładów, które szczególnie w nocy wchodziłyby najlepiej. Tak też w rzeczywistości jest. 

Dzisiaj 44 urodziny obchodziłby prawododobnie najbardziej charyzmatyczny artysta w historii hip-hopu, legendarny Tupac Amaru Shakur. Stanowiący wciąż niemającą dna studnię inspiracji dla kolejnych pokoleń i MC's nowej generacji takich jak Kendrick Lamar czy Dizzy Wright Pac stał się największą ikoną tej muzyki, a jego wywiady, niepublikowane numery czy filmy cały czas żyją własnym życiem i nie grozi im zapomnienie.

Z okazji okrągłej rocznicy postanowiłem przypomnieć wam jeden z mniej znanych numerów Paca - "Resist The Temptation", nagrane podczas sesji do debiutanckiego krążka urodzonego w Nowym Jorku rapera "2Pacalypse Now" i zremixowane przy okazji wydanej w 2007 roku kompilacji "Best of 2Pac".

Wszyscy świadomi fani rapu kojarzą Johna Austina głównie jako autora rewelacyjnego debiutu, który sprawił, że przydomek „Mr. Soul On Ice” będzie mu towarzyszył już do końca życia. Powód tego jest oczywisty - w całej późniejszej karierze Ras Kass nie nagrał równie przemyślanej i  zdumiewającej płyty. Jak wyglądały jednak początki weterana z Carson? Co sprawiło, że niespełna 20-letni raper napisał jeden z najbardziej fascynujących krążków w historii? Aby rozjaśnić tę kwestię, należy cofnąć się do początku lat 90-tych i przypomnieć genezę powstania dwóch arcyważnych kawałków, dzięki którym Ras otrzymał szansę wypłynięcia na szerokie wody amerykańskiego rapu.

Duet Rhymefest & DJ Jazzy Jeff zaprezentował się wyśmienicie w kawałku "Jeff n Fess" z płyty "The Return of The Magnificent" z 2007 roku. Idealne połącznie charakterystycznego, pełnego smakowitych linijek rapu chicagowskiego MC oraz energicznej produkcji i kapialnych skreczy filadelfijskiego weterana przyniosło wtedy jeden z jaśniejszych punktów całego albumu.

Dwa lata później, w 2009 roku, mieliśmy okazję usłyszeć drugi wspólny utwór autora "Blue Collar" i naszego Artysty Tygodnia. Pochodzący z mixtape'u Rhymefesta "Dangerous: 5.18" track "Bring It Back" to numer diametralnie inny od "Jeff n Fess" - zarówno pod względem klimatu, jak i tekstu. Po raz kolejny jednak połączenie to gwarantuje rap z najwyższej półki.

Miękkie trzaski winyla... i powoli, niespiesznie wyłaniający się z przestrzeni śpiew na pogodnym, soulowym akompaniamencie.... "Every nigger is a star". "Every nigger is a star"... "Who will deny, that You and I - and every nigger is a star?" To pierwsze dźwięki, jakie słyszymy, odpalając "To Pimp a Butterfly", nowy, od kilku tygodni elektryzujący cały hip-hopowy świat album Kendricka Lamara. Rozpoczęcie albumu zawsze jest niezwykle ważne, dla wielu wręcz decydujące o dalszym odsłuchu... Przyjrzyjmy się więc dziś piosence, jaką Kendrick zdecydował się nas powitać na "TPAB". Panie i Panowie, wprost z dalekiego Kingston - przed Wami Boris Gardiner i "Every Nigger is a Star"!

Nasz tydzień z Erikiem Wrightem zaczynamy od kawałka, który zapoczątkował nie tylko legendarną karierę jego i wszystkich członków formacji N.W.A., ale tchnął również nowego ducha w kalifornijską ziemię budząc do życia całe zachodnie wybrzeże, reprezentowane do tej pory jedynie szczątkowo przez raperów pokroju Ice-T czy Too $hort'a. Dzięki "Boyz-N-The-Hood" na terenie całych Stanów Zjednoczonych nastała moda na "Gangsta Rap" i twarde, uliczne teksty które pokochała nie tylko społeczność murzyńska wychowana w gettcie, ale również biali mieszkańcy przedmieść. Była to również zapowiedź ostrego przetasowania na amerykańskiej rap scenie, zdominowanej w tamtym czasie totalnie przez Nowy Jork i preludiom do tego, co miało nadejść później - czyli eksplozji west coastu na arenie nie tylko krajowej ale i międzynarodowej.

Debiutancki album The Notoriousa B.I.G. uznawany jest dziś za wydawnictwo kultowe, a częstokroć nazywany jest największym osiągnięciem w historii rapu. Wbrew pozorom, jego sukces nie pojawił się nagle. W pierwszym tygodniu sprzedaży „Ready To Die” rozeszło się w nakładzie zaledwie 57.000 egzemplarzy, co nie przepowiadało wielkiego triumfu. Dopiero hitowe single odpowiednio nakręciły machinę promocyjną, dzięki czemu Biggie odebrał swoją pierwszą platynę w połowie marca 1995 roku.

Zanim to jednak nastąpiło, raporty sprzedaży ujawniały ponurą prawidłowość – „Ready To Die” nie zdobyło popularności na Zachodnim Wybrzeżu i zalegało na tamtejszych półkach sklepowych. Zważywszy na trendy muzyczne panujące ówcześnie w Kalifornii, nie było w tym fakcie nic dziwnego. Nie przypadkowo jednak Puff Daddy umieścił na debiucie Notoriousa takie numery jak „Juicy” i „Big Poppa”, których brzmienie było wyraźnie inspirowane g-funkiem i jego laidbackową stylistyką. Uderzając hitowymi singlami w dziesiątki radiostacji, Biggie zamierzał zdobyć rozgłos nie tylko na Wschodzie, podbita miała zostać również zachodnia część USA.